วุ่นรักพันธุ์นักเลง พิเศษ
Tono's Part
...วันนี้ผมมาดักรอ แฟน ผม หน้ามหาวิทยาลัยเลยครับ คนอะไรใจแข็งชะมัด ริทไม่มาเจอผมตั้ง 2 อาทิตย์เต็มครับ ถามว่าแล้วทำไมผมไม่มาหาเอง ก็เพราะว่าริทสั่งไว้ ริทขอเวลาอ่านหนังสือสอบ รวมกับสอบอีกอาทิตย์ ผมแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาไม่แม้แต่จะโทร.มาคุยเลยครับ เป็นผมที่เป็นฝ่ายโทรตลอด แต่ริทก็ไม่ได้รับ - - คุณว่าแฟนผมใจร้ายมั้ย?...
"....."ผมนั่งรออยู่บนนอร์ตันสั กพัก
ก็มีกลุ่มนักศึกษาทยอยออกจากรั้ วมหาวิทยาลัย ผมคาดว่าน่าจะเลิกสอบแล้ วเลยกวาดสายตาหาคนตัวเล็กๆ
แล้วก็เจอ...
...ผมเห็นว่าริทเห็นผมแล้ว เขายิ้มให้ผมนิดหน่อย แต่ผมนี่สิเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ในใจนี่แค่เห็นหน้าริทผมดี ใจแทบอยากกระโดด(?)
แต่หน้าผมกลับนิ่งๆ ไม่รู้สิ ผมคงเป็นพวกงี่เง่ามั้ง...
"เดี๋ยวริทกลับเลยนะ แล้วเจอกันๆ"คนตัวเล็กบอกลากลุ่ มเพื่อน ก่อนจะเดินมาหาผมที่นั่งค่ อมนอร์ตันเตรียมขับทันที...
"พี่คิน มารับริทหรอ? รอนานมั้ย? ทำไมไม่โทรบอกก่อนว่าจะมา"ริ ทถามผม
แต่ผมไม่ได้ตอบอะไร ก็ใส่หมวกกันน็อคแล้วไงครับ ผมไม่อยากถอดออก
แถมพูดไปก็คงไม่ได้ยิน ผมไม่ได้งี่เง่านะครับ (?)
"....ขึ้นมาก่อน"ผมรออยู่นาน ริทเดินมาข้างๆ ผม ไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นหน้าริทยิ้มแย้มล้ะผมก็ โกรธไม่ลง
ถ้าไม่บอกให้ขึ้นก็ไม่ได้ไปสั กที...
"อื้อ"
...ผมออกรถเมื่อริทขึ้นนั่งเรี ยบร้อย
ตอนแรกกะว่าจะขับไปที่ร้ านอาหารครับ แต่ผมคิดว่าถ้าไปนั่งที่นั่น
ผมกับริทก็คุยกันไม่สะดวก คือหมายถึงไม่ได้เป็นส่วนตัวน่ ะครับ
ผมเลยขับรถเลยร้านมาตรงไปเรื่ อยๆ...
"ไปไหนอ่ะพี่คิน?"ริทถามผม คือผมได้ยินครับ แต่ไม่ได้ตอบ ขับรถต้องมีสมาธิไงครับ (ริทถึงเรียกว่านายงี่เง่าน่ะนะ - -)
"....."สักพักหลังผมก็อุ่นขึ้ นมา
ก็คนตัวเล็กนี่คงเพลียกับการสอบ แถมต้องมาตะโกนถามผมอีก พอเห็นผมไม่ตอบและไม่มี ไรทำเลยหลับมั้งครับ
ริทซบลงที่หลังผม ผมบอกเลยว่าตอนนี้ใบหน้าใต้ หมวกผมยิ้มจนแก้มแตก...
...ผมจอดรถที่โรงจอดรถที่บ้ านผมเองครับ
ก็ถ้าจะให้พาริทกลับบ้านเลยก็ คงจะไม่ได้คุยกันให้หายคิดถึง
แถมถ้าพากลับก็อาจจะต้องอุ้มริ ทเข้าบ้าน คือผมไม่อยากปลุกคนนอนหลับน่ ะครับ
- - (อ้างชัดๆ)...
...ตอนนี้ยังเย็นๆ อยู่ ฟ้าใกล้มึด บ้านผมป๊ากับม๊าไม่ค่อยได้มาอยู ่หรอกครับ พวกท่านอยู่ที่บ้านใหญ่
บ้านหลังนี้ซื้อไว้ให้ผม เพราะผมต้องย้ายมาเรียนมหาวิ ทยาลัยนี้...
"อื้อ พี่คิน...มาที่ไหนเนี้ย?"ริ ทถามผม เสียงงัวเงีย คนอะไรหลับไม่ได้รู้เรื่องเลย
ถูกคนอื่นอุ้มมาจนถึงห้องล้ะ...
"....."ผมวางคนตัวเล็กลงที่เตี ยง
ไม่ได้ตอบอะไรอีกครับ ผมเอื้อมมือไปหยิบรีโมทมาเปิดที วีให้บรรยากาศมันไม่เงียบ
แล้วผมก็นั่งลงที่พื้นหลังพิงกั บเตียงที่ริทนั่งอยู่...
"...วันนี้จะมาก็ไม่โทร.มาก่ อนล่ะ
ริทกินข้าวกับเพื่อนในม.แล้วนะ พี่คินกินรึยัง?"ริทยั งคงชวนผมคุยครับ...
"ยัง...โทร.ไปก็ไม่รับ ถ้าไม่มาดักรอก็คงไม่ได้เจอ" ผมตอบริทไป รู้ตัวครับว่างี่เง่าแล้ว
กับคนก่อนๆ ที่คบมานี่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้นะ สงสัยรายก่อนๆ เป็นคนงี่เง่าไงครับ
แต่กับริท...ริทไม่ใช่คนงี่เง่ า...
"โกรธริทหรอ...ไม่โกรธได้มั้ย?" ริทโน้มตัวลงมาถามผมใกล้ๆ ยิ้มหวานมาให้ผม นี่ผมเผลอยิ้มไปมั้ยเนี้ย?
คือริทไม่ใช่คนงี่เง่าครับ แต่ขี้อ้อน...
"....."เงียบต่อครับ ถามว่าเมื่อไหร่ผมจะเลิกงอน ก็คงรอริทเบื่อง้อล่ะมั้งครับ.. .
"พี่คิน ไม่เอานะไม่ต้องโกรธ เสียสุขภาพจิตนะริทเรียนมา ฮ่าๆ"ริทพูดเหมือนกำลังง้อผม(?) มั้ยไม่รู้ แต่ริทนั่งลงมาข้างๆ ผมที่พื้น พูดไปเขย่าตัวผมไป...
... เฮ้อออ คือผมจะโกรธจะงอนเขาได้ไงครับ ดูเขายิ้มเขาร่าเริงแบบนี้ เป็นใครก็อดยิ้มตามไม่ได้ ผมไม่ได้ตอบอะไรริท แค่เอื้อมมือไปขยี้ผมเขาให้เสี ยทรง(?) แล้วโอบไหล่เขาไว้ กระชับแน่นเข้ามาที่ตัวผม แค่อยากให้รู้สึกว่าตอนนี้ เขาอยู่กับผม
คนมันคิดถึงครับ...
...ริทเงียบไปนิดหน่อย ไม่ได้ขัดอะไรที่ผมโอบเขา ถ้าเป็นแต่ก่อนคงจะดั นผมออกไปแล้ว แต่นี่กลับกัน
ริทเอียงหน้าซบลงกับไหล่ผม ผมกลั้นยิ้มไม่อยู่จริงๆ แค่นี้ผมก็รับรู้ว่าเขาก็คิดถึ งผมเหมือนกัน...
...กินหอมอ่อนๆ จากตัวริททำให้ผมอดไม่ได้ที่ จะกดจมูกไปบนเส้นผมอ่อนนุ่ม
เลื่อนจูบมาเป็นที่หน้าผาก เปลือกตา สันจมูก ริทลืมตามองผมด้วยแววตาที่สั่ นคลอ
ผมว่าเขาไม่เคย...
...ผมใช้จมูกเกลี่ยหน้าเขาให้ เงยขึ้นมาจากไหล่ผม
แล้วผมก็บดจูบริมฝีปากที่เคยได้ ลิ้มลอง แม้จะแค่ครั้งแรกที่ริทยอมผม
แต่สัมผัสที่ผมได้จากครั้งนั้ นผมยังจำได้ไม่ลืม...
...ผมแทรกปลายลิ้นเข้ าไปในโพรงปากเพื่อหาความหวาน
หยอกเย้ากับลิ้นอุ่นเจ้ าของปากที่เหมือนจะหนีผม
ท่าทางสเปะสปะเหมือนเด็กน้อยที่ จูบไม่เป็น...
"อื้อ"เสียงครางในลำคอของริ ททำให้ผมต้องปล่อยจูบออก
คงจะนานเกินไป ริทหายใจหอบ หน้าแดงแบบคนขี้อาย ผมไม่เคยเห็นคนตัวเล็กนี่ทำหน้ าแบบจนมุมมาก่อน...
"พี่ขอนะ"ผมพูดไป แกล้งให้คนตรงหน้าหน้าแดงเข้ าไปอีก ก็ไม่ค่อยได้เห็นนี่ครับ ปกติเถียงผมฉอดๆ
ไม่ค่อยได้เห็นคนไปไม่เป็นแบบนี ้...
"...."ริทหันควับมาจ้องหน้าผม หน้าแดงมากจริงๆ ผมก็จ้องเขาตอบ ไม่จ้องเปล่าผมขยับหน้าเข้ าไปใกล้ริทเรื่อยๆ
จนริทต้องเบือนหน้าหนี ริทไม่ได้ตอบผมแสดงว่ายอม(?) ผมช้อนคนตัวเล็กขึ้นไว้ในอ้ อมแขน
ริทสะดุ้งเล็กน้อย พรางขมวดคิ้ว นัยตาสั่นคลอ ผมวางคนตัวเล็กลงบนเตียงนุ้ม
ค่อมร่างเล็กไว้ ริทยังคงไม่มองหน้าผม แต่ผมดูออกว่าเขากลัว...
"ไม่ต้องกลัวนะริท"ผมกระซิบข้ างหูเสียงเบา
แล้วกดจมูกลงที่ซอกคอขาว ตัวริทเหมือนเป็นแม่เหล็กดึงดู ดผม
ไม่ว่าจะสัมผัสไปตรงไหน ผมแทบจะเงยหน้าไม่ขึ้น...
...ผมกดจูบไปที่ลำคอริท เพียงนิดเดียวก็ปรากฏรอยแดงขึ้น ผมเอื้อมมือเข้าไปใต้เสื้อไล่ วนนิ้วที่ติ่งไต่เล็กๆ
ของริท ริทสะดุ้งเล็กน้อยทำหน้าเหมื อนจะร้องไห้ ทุกการกระทำของริทอยู่ ในสายตาผม...
"อื้อ...พี่คิน..."ริ ทครางออกมาเมื่อผมเริ่มถอดกระดุ มเสื้อให้ริท
เขาเอื้อมมือมาจับมือผมไว้...
"อื้มม"ผมกดจูบที่กลีบปากนุ่มอี กครั้ง
แล้วจับมือริทออก ปลดกระดุมจดถึงเม็ดสุดท้ายค่ อยปล่อยจูบออก
ท่อนบของร่างเล็กเปลือยเปล่า ผิวเนียนขาวปรากฏอยู่ต่อหน้าผม
แค่มองผมยังแทบคลั่ง...
...ผมก้มลงไล่ลิ้นที่ยอดอกสี ชมพู
สร้างความเสียวซ่าให้ร่างเล็ กไม่น้อยเพราะริทบิดตัวหนีลิ้ นผม
ผมสร้างรอยไว้ทุกที่ที่ไล่ลิ้ นผ่าน เสียงดูดเนื้อดังจ๊วบเกิดขึ้ นเมื่อผมถอนปากออกจากยอดอกริท
ผมมองร่างเล็กที่หอบหนักน้ ำตาคลออยู่ใต้ล่าง เห็นปากเผยอก็อดกดจูบลงไปไม่ได้ ...
...มือข้างหนึ่งบดขยี้ยอดอกริ ทส่วนอีกข้างก็เลื่อนลงไปยั งกางเกง
ผมปลดกระดุกกางเกงของคนใต้ล่ างออก ริทร้องท้วงในลำคอ ผมปล่อยจูบออก
ให้ริทได้พูด...
"...พี่คิน เดี๋ยว..."ริทจับมือผมอีกครั้ง ไม่ยอมให้ดึงกางเกงออก...
"...เดี๋ยวน่ะ กี่นาที?"
".......อ่ะ พี่คิน อื้ออ"ริทอึ้งกับคำถามผม ก่อนที่ผมจะถอดกางเกงร่างเล็ กให้หลุดไป
ผมขึ้นมาจูบปากอุ่นอีกครั้ง เหมือนบอกว่าไม่ต้องกลัว ผมใช้มือจับที่แกนกายพอดีมื อของริท
เจ้าตัวร้องประท้วงในลำคอและบิ ดตัวหนีตามเคย ยิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งทนไม่ไหว...
...ผมปล่อยปากออกดังจ๊วบให้ คนใต้ล่างอายเล่น(?)
แล้วครอบครองยอดอกชูชันอีกครั้ง ริทใช้มือดันไหล่ผมเหมือนให้ลุ กออกไป
แรงแค่นี้ผละผมออกไม่ได้หรอก...
...ผมเร่งมือให้รูดขึ้นลงเร็วขึ ้น
ร่างเล็กเริ่มหอบหนัก ผมก้มลงจูบปากริทอีกครั้ง ก่อนจะหยุดทุกอย่าง ทั้งปากและมือ
ริทขมวดคิ้วมองผมด้วยใบหน้าที่ เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ ผมก้มลงครอบครองแกนกายริทด้ วยปาก
กดปากไปจนแกนกายริททั้งหมดอยู่ ในอุ้งปากผม...
Tono's Part
...วันนี้ผมมาดักรอ แฟน ผม หน้ามหาวิทยาลัยเลยครับ คนอะไรใจแข็งชะมัด ริทไม่มาเจอผมตั้ง 2 อาทิตย์เต็มครับ ถามว่าแล้วทำไมผมไม่มาหาเอง ก็เพราะว่าริทสั่งไว้ ริทขอเวลาอ่านหนังสือสอบ รวมกับสอบอีกอาทิตย์ ผมแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาไม่แม้แต่จะโทร.มาคุยเลยครับ เป็นผมที่เป็นฝ่ายโทรตลอด แต่ริทก็ไม่ได้รับ - - คุณว่าแฟนผมใจร้ายมั้ย?...
"....."ผมนั่งรออยู่บนนอร์ตันสั
...ผมเห็นว่าริทเห็นผมแล้ว เขายิ้มให้ผมนิดหน่อย แต่ผมนี่สิเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ในใจนี่แค่เห็นหน้าริทผมดี
"เดี๋ยวริทกลับเลยนะ แล้วเจอกันๆ"คนตัวเล็กบอกลากลุ่
"พี่คิน มารับริทหรอ? รอนานมั้ย? ทำไมไม่โทรบอกก่อนว่าจะมา"ริ
"....ขึ้นมาก่อน"ผมรออยู่นาน ริทเดินมาข้างๆ ผม ไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นหน้าริทยิ้มแย้มล้ะผมก็
"อื้อ"
...ผมออกรถเมื่อริทขึ้นนั่งเรี
"ไปไหนอ่ะพี่คิน?"ริทถามผม คือผมได้ยินครับ แต่ไม่ได้ตอบ ขับรถต้องมีสมาธิไงครับ (ริทถึงเรียกว่านายงี่เง่าน่ะนะ - -)
"....."สักพักหลังผมก็อุ่นขึ้
...ผมจอดรถที่โรงจอดรถที่บ้
...ตอนนี้ยังเย็นๆ อยู่ ฟ้าใกล้มึด บ้านผมป๊ากับม๊าไม่ค่อยได้มาอยู
"อื้อ พี่คิน...มาที่ไหนเนี้ย?"ริ
"....."ผมวางคนตัวเล็กลงที่เตี
"...วันนี้จะมาก็ไม่โทร.มาก่
"ยัง...โทร.ไปก็ไม่รับ ถ้าไม่มาดักรอก็คงไม่ได้เจอ"
"โกรธริทหรอ...ไม่โกรธได้มั้ย?"
"....."เงียบต่อครับ ถามว่าเมื่อไหร่ผมจะเลิกงอน ก็คงรอริทเบื่อง้อล่ะมั้งครับ..
"พี่คิน ไม่เอานะไม่ต้องโกรธ เสียสุขภาพจิตนะริทเรียนมา ฮ่าๆ"ริทพูดเหมือนกำลังง้อผม(?) มั้ยไม่รู้ แต่ริทนั่งลงมาข้างๆ ผมที่พื้น พูดไปเขย่าตัวผมไป...
... เฮ้อออ คือผมจะโกรธจะงอนเขาได้ไงครับ ดูเขายิ้มเขาร่าเริงแบบนี้ เป็นใครก็อดยิ้มตามไม่ได้ ผมไม่ได้ตอบอะไรริท แค่เอื้อมมือไปขยี้ผมเขาให้เสี
...ริทเงียบไปนิดหน่อย ไม่ได้ขัดอะไรที่ผมโอบเขา ถ้าเป็นแต่ก่อนคงจะดั
...กินหอมอ่อนๆ จากตัวริททำให้ผมอดไม่ได้ที่
...ผมใช้จมูกเกลี่ยหน้าเขาให้
...ผมแทรกปลายลิ้นเข้
"อื้อ"เสียงครางในลำคอของริ
"พี่ขอนะ"ผมพูดไป แกล้งให้คนตรงหน้าหน้าแดงเข้
"...."ริทหันควับมาจ้องหน้าผม หน้าแดงมากจริงๆ ผมก็จ้องเขาตอบ ไม่จ้องเปล่าผมขยับหน้าเข้
"ไม่ต้องกลัวนะริท"ผมกระซิบข้
...ผมกดจูบไปที่ลำคอริท เพียงนิดเดียวก็ปรากฏรอยแดงขึ้น ผมเอื้อมมือเข้าไปใต้เสื้อไล่
"อื้อ...พี่คิน..."ริ
"อื้มม"ผมกดจูบที่กลีบปากนุ่มอี
...ผมก้มลงไล่ลิ้นที่ยอดอกสี
...มือข้างหนึ่งบดขยี้ยอดอกริ
"...พี่คิน เดี๋ยว..."ริทจับมือผมอีกครั้ง ไม่ยอมให้ดึงกางเกงออก...
"...เดี๋ยวน่ะ กี่นาที?"
".......อ่ะ พี่คิน อื้ออ"ริทอึ้งกับคำถามผม ก่อนที่ผมจะถอดกางเกงร่างเล็
...ผมปล่อยปากออกดังจ๊วบให้
...ผมเร่งมือให้รูดขึ้นลงเร็วขึ
“อื้อ! พี่คิน ยะ อย่า...”ริทสะดุ้งตัวโยนเมื่อผมรับแกนกายริทไว้ในปาก
ผมรูดปากขึ้นลงขยับรวดเร็วตามอารมณ์ ไม่สนว่ามือร่างเล็กจะผลักไหล่ผมออกแรงขนาดไหน
เขาสู้แรงผมไม่ได้หรอกครับ...
“....!! อื้อ!!!”ร่างเล็กตรงหน้าผมกระตุกนิดหน่อยแล้วปล่อยน้ำคาวออกมาเต็มปากผม
ผมรับน้ำนั้นไว้ในปาก รูดปากทำความสะอาดแกนกายให้ริทก่อนถอนปากออกมา
เงยหยน้ามองริทที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หน้าริทแดงมากครับ...
...ผมจ้องหน้าริท ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ
ใบหน้าสวย ก่อนจะกลืนน้ำคาวของริทต่อหน้าต่อตา
ผมเห็นริทส่ายหน้าขมวดคิ้วเหมือนจะห้ามไม่ให้ผมกลืน
หน้าริทแดงมากผมรับรู้ได้ว่าเขาอายมาก แต่ต่อไปต้องมากกว่านี้...
“พี่ขอนะ...”ผมพูดก่อนจะจูบกลีบปากบางอีกครั้ง
เหมือนเป็นการขออนุญาต ผมเลื่อนมือไปบีบเค้งต้นขาขาวของริท
ร่างเล็กนี่ก็สะดุ้งทุกครั้งที่ผมสัมผัส ที่จริงผมรู้ว่าเขาใหม่ ยังไม่เคย ยิ่งรู้แบบนี้ผมแทบจะทนเล้าโลมไม่ไหวแล้ว...
...ผมเลื่อนมือจากต้นขาเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของริท
ใช้นิ้วปลายนิ้วแตะๆ ที่ปากช่องทาง ริทร้องท้วงในลำคอ
ไม่มีเสียงรอดออกมาเป็นคำพูดเพราะผมบดจูบให้กับริทอยู่...
“อื้ออ...จะเจ็บ!”ผมปล่อยปากออกพอดีกับตอนที่ดันนิ้วเข้าไปในช่องทางนุ่มของริท
ร่างเล็กก็ร้องออกมาทันที ผมรู้ว่าเขาเจ็บ ช่องทางสดใหม่ ไม่เคยมาก่อน
แถมไม่มีอะไรหล่อลื่นเลย ผมค้างนิ้วไว้แบบนั้น ไม่ได้ดุดันเข้าไปต่อ
แล้วเอื้อมมือไปหยิบเจลหล่อลื่นที่ลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง (มาได้ไง:
ไรด์) ริทมองผมไม่ละสายตา ผมบีบน้ำเจลลงบนช่องทาง
ดึงนิ้วออกมารับสารหล่อลื่นแล้วดันเข้าไปใหม่ ทีนี้ง่ายขึ้นครับ
ที่ยากที่คงเป็นอารมณ์ของผมแล้ว ริทครางสะเส่าตลอดที่ผมกระแทกนิ้วเข้าไป...
...ผมเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง
ไม่ลืมเพิ่มเจลด้วยครับ ไม่ได้อยากให้เขาเจ็บ เพราะต่อจากนิ้ว
ผมว่าริทต้องร้องเจ็บแน่นอน หึหึ (ทำหน้าโรคจิตอยู่สินะ: ไรด์) ริทจับไหล่ผมไว้ทั้งสองมือครับ ส่วนใหญ่หลับตา
จะลืมมมาก็ต่อเมื่อผมเพิ่มนิ้วหรือทำอะไรใหม่ๆ อย่างตอนนี้ ผมถอนนิ้วออกทั้งหมด และถอดบล๊อกเซอร์ออก
ริทถึงกับเบิกตาโพรง ผมใช้มือตัวเองรูดขึ้นลงที่แกนกายขนาดใหญ่ ที่ขยายออกเต็มที่
ก็ผมก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้วครับ ผมรูดขึ้นลงเร็วๆ แต่แค่แปปเดียวแล้วจ่อปลายด้ามไว้ที่ช่องทางสีสดอ่อนนุ่มของริท...
“ไม่เอานะพะพี่คิน มันเข้าไม่ได้หรอก
มันจะเจ็...”ผมจ่อไว้อย่างนั้นยังไม่ได้ดันเข้าไป
ก้มลงจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง...
“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกร็ง
เจ็บแปปเดียวนะริท...”
“...!! โอ้ย! จะเจ็บมากพี่คิน ไม่เอาแล้วออกไป ฮึก...”ริทร้องขึ้นทันทีที่ผมกดเอวลงไป
ยังไม่ทันได้ครึ่งนึงเลยครับ พอริทร้องผมก็หยุดก่อน แต่ไม่ได้ถอนออก
ผมบีบเจลหล่อลื่นละเลงลงที่แกนกายที่เหลือ และไม่ลืมทาลงที่ปากทางด้วย
ทาเสร็จก็ค่อยๆ กดเอวลงไปอีกครับ ริทส่ายหน้าดิ้นเร้าๆ ใต้ร่างผม
น้ำตากับเม็ดเหงื่อไหลปนกันไปหมด...
“ริท อย่ารัดพี่ อย่าเกร็ง...”ผมกระซิบที่ใบหู
ริทหลุดครางเสียงหวานตามอารมณ์ แขนทั้งสองของริทโอบรอบคอผมไว้ ผมกดแกนไปจนสุดด้าม
คาไว้อย่างนั้น รอให้ริทปรับตัวก่อน ช่องทางริทรัดผมมากครับ รู้สึกเจ็บไปหมด
แต่คงไม่เท่าริทที่ต้องรับภาคิน(ไม่)น้อยเอาไว้ทั้งหมด...
“อ่ะ จะเจ็บอย่าเพิ่งขยับ”ริทบอกผม
ที่ตอนแรกเริ่มชักแกนเข้าออก แต่แค่เบาๆ ริทก็ร้องแล้ว ผมแทบจะคลั่ง
เสียงหอบครางบอกผมขนาดนี้...
“อื้ออออ”ผมรอสักพัก
ไม่สักพักหรอกครับที่จริงก็แปปเดียว ผมขยับแกนกายขึ้นลง จากจังหวะเนิบๆ
เป็นถี่รัวขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังพอๆ กับเสียงครางหวานๆ ของริท
ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้นร้องเสียงหวานให้ผม ทุกครั้งที่ผมกระแทกเข้าไปจนสุด...
...ผมดันตัวเองให้ตั้งฉากกับร่างล่างที่ตอนแรกนอนทับร่างเล็กอยู่
จับเอวบางให้ลอยขึ้นจากเตียงหน่อยๆ แล้วกระแทกถี่รัว รอบเอวบางมีรอยแดงให้เห็นเพราะผมต้องรั้งเอวริทไว้
ไม่ให้โยนไปตามแรงกระแทกถี่รัวของผม จับเอวริทแค่มือเดียวก็อยู่ครับ
อีกมือหนึ่งรูดแกนกายคนตัวเล็กไปด้วย จะได้เสร็จพร้อมกัน...
“....อ่าส์”ริทกระตุกก่อนจะมีน้ำคาวขุ่นข้นพุ่งออกมาจากปลายแกนกายริท
ร่างเล็กปรือตามองผมที่ตอนนี้มือทั้งสองรั้งเอวและตัวก็กระแทกกระทั้นแกนกายรัวเข้าหาตัวเอง
ผมเห็นริทร้องไห้ แต่ไม่ใช่ใบหน้าที่โศกเศร้า ริมฝีปากยกยิ้มนิดหน่อย
แค่นั้นผมก็กระตุกเกร็งและปล่อยน้ำคาวพุ่งชนผนังร้อนในช่องทางริท...
...เสียงหอบหายใจของคนสองคนดังขึ้นไม่ขาดสาย
นี่ขนาดครั้งแรก ผมว่ามันสุดยอดกว่าทุกครั้งที่ผมเคยผ่านมา...
“เอาออกไปได้แล้ว อึดอัด
สะใส่เข้ามาได้ไ...อื้อ”ริทจูบปิดปากคนตัวเล็กที่กำลังจะบ่นผม
ทีเมื่อกี๊ยังทำหน้าพริ้มอยู่เลย ผมไม่ได้พูดแซวหรอกครับ
แค่ถอนจูบมาแล้วยิ้มให้เขานิดๆ ขยับแกนกายเข้าออกช้าๆ แกล้งคนใต้ล่าง แค่ขยับเบาๆ
น้ำที่คาอยู่ก็ไหลเลอะออกมาตาขาอ่อน ริทขมวดคิ้วเบ้หน้าใส่ผม...
“พะพอแล้วพี่คิน...”ริทดันไหล่ผมอีกครั้ง
พอเห็นผมยกยิ้มก็เหมือนจะรู้ชะตานะครับริท แค่ครั้งเดียวไม่พอหรอกนะครับ...
“ไม่พอ”ผมแกล้งตอบ ช่วงล่างยังขยับต่อ
เหมือนคินน้อยจะเริ่มตื่นตัวอีกครั้ง ตื่นง่ายจังนะลูกรัก หึหึ...
“พี่คินพอแล้ว...ระริทจะกลับบ้าน”
“กลับบ้านอะไร?
พี่โทรบอกที่บ้านริทแล้ว วันนี้ค้างกับพี่”
“.....!!!”
กลับไปเม้นให้เค้าหน่อยนะ :)
จบเถอะ 5555555555555 พอแล้วเรื่องนี้
ตอนนี้ก็ได้พอตใหม่แต่ต้องสอบไฟนอลT^T
คงต้องรอสอบเสร็จนู้นเลยประมาณ 11 ตุลา ฮื่อออออออ
อ่านแล้วเม้นได้เด้อ ส่วนคู่ต่อไปโหวดให้เค้าหน่อยว่าอยากอ่านใครJ