Wednesday, April 20, 2016

Special chapter 33 ทบทวนความทรงจำ [NC]

“ฉันควรฆ่านายตั้งแต่ตอนแรกที่เจอใช่มั้ย? ไม่ควรห่วงนายไม่ควรตามหานายตอนที่ได้ยินเสียงปืนจากหมู่บ้านตอนนั้น ไม่ควรวิ่งเข้าไปช่วยนายใช่มั้ย? แต่ลู่หาน...ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ฉันก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลย แม้ว่าจะรู้ว่านายคือไลเคนท์ ฉันรักนายลู่หาน รักที่นายเป็นนาย ทั้งหมดของนายเลย”เขาพูดขณะที่กำลังกอดผมอยู่ เสียงทุ้มๆ ของเขาสั่นตลอดเวลาพูด ส่วนผมก็ร้องไห้ไปด้วยความซาบซึ้ง ผมยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อเขาบอกรักผม
                “อื้อ”โอเซฮุนปล่อยกอดแล้วโน้มใบหน้ามาจูบผมทันที หัวใจผมเต้นแรงแทบจะไม่ได้พักเลย ปลายลิ้นถูกส่งเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผมอย่างดูดดื่ม ผมแทบหยุดหายใจกับจังหวะลุกหนักหน่วงของเขา ก่อนที่ริมฝีปากจะถูกเขาจูบซับซ้ำไปมา ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า นี่มันผิดแผนของผมไปหมดแล้ว โอเซฮุน!!
   “อื้อ!! นี่ฉันยังเป็นโอเซฮุนอยู่นะ”ผมดันอกเขาให้ออกห่างจากตัว พูดเสร็จก็พยายามสูดลมหายใจให้ลึกๆ โอเซฮุนทำหน้างงนิดหน่อย ผมเองกำลังถกเถียงตัวเองในใจว่ากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ผมผลักตัวเขาให้นอนลงเอาหัวไปทางหัวเตียงแล้วหยิบโซ่ที่เขาเพิ่งปลดออกจาแขนผมมาล่ามเขาไว้
                “นี่...คืนนั้นฉันล่ามโซ่นายด้วยหรอลู่หาน”โอเซฮุนยอมให้ผมล่ามโซ่อย่างว่าง่าย แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะถามผมด้วยอ่อน แน่นอนว่าเขาไม่ได้ล่ามผมหรอกในคืนนั้น แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบ ทำลอยหน้าลอยตาแล้วกดกุญแจล็อคแขนเขาไว้กับหัวเตียงทั้งสองข้าง
                ผมก้าวขาข้ามตัวเขาไปข้างหนึ่งพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนลำตัวเขา ร่างสูงมองหน้าผมไม่ได้ละไปไหน ผมหลบสายตาต่ำลงสักครู่พร้อมกับก่นด่าตัวเองว่าอายเป็นมั้ย? แต่อีกใจก็เถียงกลับว่ามาขนาดนี้แล้ว อีกอย่างในบ้านนี้ก็มีแค่ผมกับเขา คนอื่นไม่รู้หรอกครับ คุณว่างั้นมั้ย?
                “ลู่หาน....”ผมก้มลงไปจมจมูกที่แก้มบางของเขาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะลากมันลงไปที่ลำคอพร้อมกดจูบฝากรอยไว้จนทั่ว ร่างสูงหายใจลำบากอย่างเห็นได้ชัด เขาเรียกชื่อผมเสียงสั่นตัวเกร็งไปหมด นี่ผมพยายามบังคับตัวเองให้ไม่สั่นอยู่นะครับ ไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน ผมได้แต่ม่วนอยู่กับการฝากรอยที่ลำคอของเขาต่อไป ในหัวก็คิดว่าจะต้องทำยังไงต่อ ก็ผมไม่เคย...เป็นฝ่ายคุมเกมเองนี่ครับ ผมขยับตัวเองให้นั่งเน้นไปที่กลางลำตัวของคนตรงหน้าและขยับกดวนไปมาแบบยั่วเต็มที่ มือสองข้างเลิกเสื้อร่างสูงขึ้นพร้อมกับลากมือวนบนแผงอกแกร่งช้าๆ ในขณะที่ริมฝีปากยังคลอเคลียอยู่ตามซอกคอของเขา เสียงโซ่เขย่าดังไปทั่วห้อง โอเซฮุนกำลังทนไม่ไหว ผมเงยหน้าปรือตามองผลงานของตัวเอง
                “ลู่หาน...ปล่อยฉันเถอะ”โอเซฮุนร้องขอผมด้วยเสียงอ้อนสุดๆ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าผมแดงไปเท่าไหร่แล้ว แต่สิ่งที่เขาทำหลังจากพูดจบมันยิ่งทำให้ผมหน้าร้อนกว่าเก่า ท่อนเนื้อตรงเป้ากางเกงของเขากำลังขยับดันตรงที่ผมนั่งอยู่พอดี
                “มะไม่!! ใครลู่หาน? ฉันโอเซฮุนนะ!!”ผมยังพยายามทำตามแผนต่อไป ทั้งๆ ที่ตอนนี้สมองผมแทบไม่สั่งแล้วว่าควรทำอะไรต่อ แล้วภาพวันที่เขามีอะไรกันผมก็แทรกเข้ามาในความคิด ตอนนั้นเขาทำให้ผมเจ็บมากทรมานสุดๆ ผมตัดสินใจลุกขึ้นจากตัวเขาแล้วเริ่มปลดกางเกงของคนที่ถูกล่ามอยู่ออกช้าๆ ชั้นในถูกดึงลงพร้อมๆ กับลำท่อนเนื้อใหญ่ขยายเพิ่มจากเดิมเรื่อยๆ เมื่อไม่มีเนื้อผ้ากำบัง ผมมองมันอึ้งๆ อยู่สักพักก่อนจะจับมันไว้เต็มสองมือ
                “ลู่หาน...”เสียงโอเซฮุนเรียกผมเสียงสั่น เมื่อผมเริ่มรูดมือบนส่วนกลางลำตัวของเขาขึ้นลงช้าๆ ดวงตาของเขาสั่นระริกตอนที่มองการกระทำของผม ปลายลิ้นแตะลงที่ส่วนยอดของท่อนเนื้อแชะ ผมลากลิ้นวนไปวนมาตรงนั้นสลับกับมองสีหน้าของร่างสูง โอเซฮุนทำหน้าเหมือนกำลังทนไม่ไหว ผมแอบยิ้มให้กับผลงานตัวเอง ก่อนจะรับท่อนเนื้อทั้งดุ้นเข้าไว้ในโพรงปาก เส้นเอ็นร้อนตรงท่อนเนื้อสัมผัสกับผนังปากของผมจนผมรับรู้ได้ เสียงโซ่เขย่าเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมผงกศีรษะรับท่อนเนื้อเข้าออกกับปากตัวเอง
                “ลู่หาน...ปล่อยฉันเถอะ ไขกุญแจเดี๋ยวนี้”เขาขอร้องส่วนผมก็... “ไม่!!” ผมตอบปฏิเสธทั้งๆ ปากยังทำกิจกรรมอยู่ ท่อนเนื้ออุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มมีหยาดน้ำคาวออกมาจากปลายยอดเป็นระยะๆ ผมเดาว่าเขากำลังจะไม่ไหว ผมละริมฝีปากออก หยุดกิจกรรมที่ทำอยู่แบบหักดิบแล้วมองหน้าเขา โอเซอุนนอนหอบหายใจระทวยอยู่ตรงหน้าผม ท่อนเนื้อที่ถูกปล่อยทิ้งไว้ก่อนจะได้แตะขอบสวรรค์ขยับไปมาต่อหน้าผม
                “....ดิ้นนักใช่มั้ย?”ผมพูดเหมือนกับที่เขาพูดกับผมในคืนนั้น แต่น้ำเสียงไม่ได้โหดแบบเขาหรอกครับ นี่ผมพยายามพูดออกไปได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว กับตอนที่กำลังทำให้สติกระเจิงแบบนี้ ผมลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วค่อยๆ นั่งลงทับท่อนเนื้อร้อนนั้น ผมกดสะโพกลงช้าๆ แต่ลงน้ำหนัก ไม่ต้องห่วงผมไม่ได้ถอดกางเกงหรอกครับ ร่างสูงบิดตัวดิ้นไปมาเมื่อผมนั่งทับลงไปแล้วส่ายสะโพกไปมา ผมปรือตามองหน้าโอเซฮุนตลอดเวลา เขาน่าสงสารเหมือนกันนะครับ
                “ปล่อยฉันเถอะ ฉันอยากกอดนาย...ลู่หาน”เขากำลังขอร้องผม แต่ไม่ได้มองหน้าผม โอเซฮุนพูดขณะที่กำลังหลับตา ลมหายใจเขาไม่สม่ำเสมอเพราะหัวใจเขากำลังเต้นแรงผิดจังหวะเหมือนๆ กับผม ร่างสูงไม่ได้ลืมตาผมจึงเลิกเสื้อตัวเองขึ้นแล้วถอดมันออก ก่อนจะโยนทิ้งที่พื้น สะโพกของผมยังคงทำงานนั่งทับเขาต่อไป จนได้ยินเสียงครางของโอเซฮุนทำให้ผมเองก็เริ่มทนความคับแน่นของตัวเองไม่ไหว เรียวขาสั่นระริกของผมกำลังหยัดตัวเองให้ลุกขึ้นจากตัวโอเซฮุน
                “หลับตาก่อน!! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายนะ”พอผมยืน เขาก็ลืมตาขึ้นมามองทันที ผมเลยเอ่ยปากขัดเขาก่อนที่จะลืมเต็มตา ไม่รู้ว่าต่อมความอายของผมเพิ่งจะเริ่มทำงานหรืออะไร ผมไม่อยากให้เขาเห็นผมตอนกำลังจะถอดกางเกงตัวเอง
                แก็กแกร่ก เสียงไขกุญแจดูเหมือนจะเป็นเสียงสวรรค์ของคนที่ถูกล่ามอยู่ โอเซฮุนลืมตาขึ้นมองผมทันทีเมื่อโซ่ถูกไขออกจากแขน ผมยังไม่ทันได้วางกุญแจลงบนหัวเตียงร่างกายก็ถูกเขาจับกดให้นอนอยู่ใต้ร่างตัวเองซะแล้ว ที่เดียวกับที่เขานอนเมื่อสักครู่เลย ส่วนตัวเขาก็คร่อมตัวผมอยู่ด้านบน สายตาเล้าโลมมองมาที่ผมมันยิ่งทำให้ผมใจสั่น ผมกับเขากำลังเขียนเรื่องเมื่อคืนนั้นขึ้นมาใหม่
                “ฉันกลับเป็นโอเซฮุนได้รึยัง?”ร่างสูงก้มลงจูบแก้มผมพร้อมกับส่งคำถามมา ไม่ว่าคำตอบของผมคืออะไร ผมว่าหยุดเขาไว้ไม่ได้อีกแลวล่ะครับ ท่อนเนื้อที่พร้อมแตะขอบสวรรค์นั้นกำลังบอกผม ซึ่งมันเป็นอย่างนั้นเพราะผมเอง โอเซฮุนกดนิ้วลงที่ยอดอกผมก่อนจะบี้มันไปมาตามแรงอารมณ์ เสียงโซ่ไม่มีอีกแล้ว มันกลายเป็นเสียงครางอื้ออึงของผมกับเขาแทน  สัมผัสของเขาหนักหน่วงแต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ร่างสูงกอบกุมแกนกายของผมด้วยอุ้งมือข้างหนึ่ง เขาพยายามรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็วเหมือนอยากให้ผมไปอยู่ในจุดๆ เดียวกับเขา
                “อ๊ะ อ่ะอื้อ”ลมหายใจของผมขาดห้วงสลับกับเสียงคราง ผมแทบลืมหายใจเพราะมือที่กำลังทำงานอย่างดีกับส่วนลับของผมนั่นแหละ จังหวะไม่ลดลงเลย เขายังคงสาวมือขึ้นลงอยู่อย่างนั้นจนมือแชะไปด้วยน้ำเหนี่ยวจากปลายยอด
                “ฉันรู้ว่าตอนนั้นทำรุนแรงกับนาย...ฉันจะอ่อนโยนกับนายนะ”เขาเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผมก่อนจะปรนจูบให้ ผมจูบตอบแทนคำอนุญาต ตอนนี้ในจอประสาทตาผมแทบจะเป็นสีขาวโพลน สติผมกระเจิงหนีไปไหนต่อไหน ปลายนิ้วแข็งที่ช่ำไปด้วย้ำเหนียวจากตัวผมกำลังพยายามดุนดันเข้าไปทางช่องทางด้านหลัง
                “อ๊ะ...เซฮุน”ผมยกมือขึ้นจับไหล่เขาไว้แน่นเมื่อท่อนนิ้วเข้าไปได้ มันไม่ได้เจ็บแบบครั้งนั้น แต่มันก็ทำให้ผมกระตุกเกร็งจนเขาดันเข้ามาได้ยาก
                “ไม่เกร็งนะคนดี”เขากระซิบข้างๆ หูผม คิดว่ามันจะได้ผลแค่ไหน? ผมได้ยินเสียงสั่นของช่องทางผมยิ่งกระตุกแน่นขึ้น คนร่างสูงที่แช่นิ้วอยู่ครึ่งหนึ่งรู้ว่าผมห้ามตัวเองไม่ได้ ร่างสูงเลื่อนริมฝีปากมาปรนจูบผมหวังให้ผมละความสนใจจากกิจกรรมด้านล่าง แรงดูดดุนที่ริมฝีปากของเขาได้ผลดี เขาดึงนิ้วเข้าออกที่ช่องทางของผมได้ง่ายขึ้น ก่อนที่จะเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปมากกว่าเก่า สามนิ้วแข็งจมอยู่ในตัวผมสักครู่ เขาไม่ได้ชักนิ้วเข้าออกเพราะขนาดมันใหญ่แค่จมไว้เฉยๆ ก็ขยับไม่ได้แล้ว ผมรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว ทั้งด้านล่างทั้งริมฝีปากที่ถูกเขาจูบอยู่ตลอดเวลา ร่างสูงถอนนิ้วออกไปพร้อมกับถอนปากออกเกิดเสียงดัง จ๊วบ!!  ลมหายใจของเขาหายใจหนักหน่วงอยู่ข้างๆ หูผม
                “ไป สวรรค์ พร้อมกัน นะ ลู่หาน”เสียงของเขาบอกผม มันขาดเป็นห้วงๆ เหมือนกับลมหายใจของผม ผมไม่ได้ลืมตาขึ้นตั้งแต่เขาถอนจูบออกไป ไม่ได้แม้แต่จะตอบรับเขา ผมสั่งตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้วครับ

Oh Sehun Sherwyn’s Part
                ผมมองร่างบางที่นอนหลับตาหอบหายใจขาดห้วงอยู่ตรงหน้าด้วยความใคร่ มองไล่ตั้งแต่ใบหน้าลงมายอดอกชูชันสีชมพูเล็กสองข้างที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะกำลังหายใจ ผิวพรรณขาวนวลที่ควรค่าแก่การดูแลปกป้อง ผมมองต่ำลงมาจนถึงส่วนกลางลำตัวสีขาวที่ขยายตัวเต็มที่ของเขา มันกำลังชูชันและขยับไปมา ปลายยอดสีชมพูมีน้ำรักเยิ้มออกมาตลอดเวลา ผมจับขาเรียวเล็กของเขาให้ชันเข่ากับเตียงนอน สีสดของช่องทางด้านหลังปรากฏแก่สายตาผม มันกำลังขยับหุบอ้าล่อตาล่อใจผม ถ้าผมไม่มีสติผมคงจับอ้าขากระแทกท่อนเนื้อเข้าไปไม่ยั้งให้สำเร็จความใคร่ไปแล้ว แต่นี่ผมอยากถนอมเขาไว้ อยากอ่อนโยนกับเขาให้มากๆ ให้ลบภาพความรุนแรงโหดร้ายที่ผมทำไว้กับเขาในคืนต้องห้าม
                ผมจับท่อนเนื้อร้อนของผมที่กำลังจะประทุจ่อไว้ตรงปากทางเข้าสีสวย ก่อนจะหายใจให้ลึกสุดปอดแล้วกดสะโพกลงไปช้าๆ
                “อ๊า เซฮะ ฮุน อื้อ”ผมค่อยๆ จมท่อนเนื้อร้อนเข้าไปเรื่อยๆ แต่เสียงครางของคนใต้ร่างกำลังทำให้สติผมหายไป เสียงครางกระเส่าของเขาทำให้ผมอยากกระแทกท่อนเนื้อกับผนังอุ่นแรง แต่ผมก็เรียกสติกลับมาได้ ผมยังคงค่อยๆ กดสะโพกลงไป มีหยุดบ้างเวลาที่ร่างบางหยิกไล่ผมให้เขาได้ผ่อนคลาย หลังจากนั้นผมก็เริ่มจมมันลงไปต่อจนสุดลำ
                “อือออ”ผมครางต่ำในลำคอ ผนังแคบร้อนของเขากำลังทำให้ผมไปสวรรค์แม้ว่าไม่ได้กระแทกกระทั้นเข้าไป มันเต้นตุบๆ รับกับจังหวะเส้นเอ็นของผมที่เต้นตุบๆ เหมือนกัน ร่างบางที่นอนชันเข่าอยู่ค่อยๆ ขยับสะโพกขึ้นลงไม่ให้ท่อนเนื้อของผมค้างอยู่เฉยๆ ผมสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกสติ แต่คงไม่กลับมาแล้วล่ะครับครั้งนี้
                “ลู่หาน...ไปสวรรค์ด้วยกันนะ”ผมบอกเขาอีกครั้งเพื่อให้ตั้งตัว ก่อนจะอุ้มสะโพกมนไว้ในมือทั้งสองข้าง ยกให้ลอยจากเตียงนุ่มแล้วสอดใส่ท่อนเนื้อเข้าไปกดจนสุดทาง แล้วผมก็เริ่มจังหวะการสอดใส่ดึงออกและกดเข้าจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เรียกเสียงครางของเราทั้งคู่ให้ห้องไม่ได้เงียบลงเลย
                “เซฮุน อื้อ อ๊ะอ๊ะ”เสียงครางปะปนไปกับเสียงเรียกชื่อ ทั้งเขาเรียกชื่อผมและผมเองก็เรียกชื่อเขา เราทั้งคู่หลับตาเงยหน้าขึ้นไปด้านบน ปล่อยให้ท่อนล่างขยับกระแทกเข้าออกทำงานต่อไปเพื่อพาเราไปสวรรค์
                “อ๊า!!”เสียงครางพร้อมแรงกระตุกของคนข้างล่างทำให้รู้ว่าผมส่งเขาถึงสวรรค์แล้ว ส่วนผมที่กำลังจะถึงก็เพิ่มจังหวะสอดใส่ให้กระทั้นขึ้น จนเฮือกสุดท้ายผมจมท่อนเนื้อใหญ่ให้ลึกที่สุดเพื่อปล่อยน้ำรักในจุดที่ลึกที่สุดในตัวร่างบาง ผมถอนท่อนเนื้อออกแล้วนอนหงายข้างๆ ร่างบาง ผมไม่อยากให้เขานอนอึดอัด ร่างบางนอนหลับตาหายใจถี่อยู่ข้างๆ ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วกดจมูกลงที่แก้มใสครั้งหนึ่ง
                “ถ้าตื่นก่อนปลุกฉันด้วยนะที่รัก”ผมกระซิบให้เขาได้ยิน ก่อนจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายหยิบผ้าห่มที่หล่นอยู่กับพื้นขึ้นมาห่มร่างกายเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่ หลังจากนั้นผมรู้สึกถึงอ้อมกอดอุ่นๆ ที่ร่างบางหันมามอบมันให้กับผม แล้วผมก็เข้าสู่ห้วงนิทรา แม้ว่าผมกำลังหลับไหลผมก็ห้ามตัวเองให้หุบยิ้มไม่ได้ หัวใจผมย้ำตะโกนซ้ำไปมาว่าผมรักเขา

ผมรักลู่หาน



กลับไปอ่านต่อแล้วอย่าลืมเม้นให้เราด้วยน้าาาา

No comments:

Post a Comment