Keep the Secret: 15 Help me!! [NC18+]

“เซฮุน....”ผมคลอชื่อเขาเมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาระหว่างขาของผม ดวงตาของผมเห็นแต่อกกว้างที่อยู่ไม่ห่างจากใบหน้าเท่าไหร่ มือข้างหนึ่งของเซฮุนกำลังบีบเค้นต้นขาของผม ลูบไล้ขึ้นลงตั้งแต่ต้นขาด้านหน้า ไปจนบั้นท้ายข้างหลัง ผมเอี้ยวตัวหนีทั้งสัมผัสจากมือแข็งด้านล่าง และริมฝีปากลิ้นชื้นแถวต้นคอ

“อ่ะ!”เขาเงยหน้าขึ้นจากคอของผม แล้วใช้ปลายนิ้วแตะคางผมให้เงยไปสบตา ดวงตาของเขาเหมือนกำลังตัดพ้อผมอยู่ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันและทำสายตาไม่เข้าใจใส่ผม

“โทร.ไปหาใครครับ?”เขาถามผมด้วยเสียงของคนที่เหนือกว่า เหมือนกำลังต้อนผมให้จนมุม สายตาของผมเบี่ยงหลบตาคมคู่นั้นไปทางอื่น เซฮุนถามแค่นั้น เขาคงรู้ว่าผมไม่ยอมบอกเลยเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นแทน

“ซะเซฮุน”ผมสะดุ้งตัวโยนเผลอยกมือทั้งสองข้างขึ้นไปจับไหล่ร่างสูงไว้พร้อมกับเรียกชื่อ หน้าผมร้อนจนเกือบจะระเบิดอยู่แล้ว ผมเรียกชื่อเขาเพราะร่างสูงกำลังบังคับท่อนเนื้อตัวเองให้จ่ออยู่ที่ปากทางเข้า

“โทรไปหาใครบอกผมมา”เซฮุนถามผมเสียงเรียบ สถานการณ์เหมือนตอนที่คนร้ายจะรีดข้อมูลจากเหยื่อไม่มีผิด นี่มีการจ่อปืนใส่ผมเหมือนเป๊ะ ฮอลลลลล

“อ๊ะ ซะเซฮุน!”ผมผวาโผเข้ากอดร่างสูงไว้ เมื่อผมไม่ตอบอะไรเซฮุนก็กดท่อนเนื้อร้อนใหญ่โตของเขาเข้ามาชนกับผนังนุ่ม ผมตัวสั่นและเกร็งไปทั้งร่าง ปลายนิ้วเท้าจิกเข้าหากันเพราะมันเจ็บ ถึงแม้เราจะมีอะไรกันนับไม่ถ้วน แต่ทุกครั้งที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย ผมไม่เคยชินกับมันสักครั้ง แล้วของเซฮุนก็ไม่ใช่ขนาดปกติ TT

สวบสวบสวบ เสียงกระแทกท่อนเนื้อสอดใส่กายผม เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมในห้องน้ำหรูหราห้องใหญ่ เนื้อตัวท่วมไปด้วยเหงื่อ ผมกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อระบายแรงเสียดสีด้านล่าง แต่อยู่ๆ เซฮุนก็หยุดการสอดใส่ไปดื้อๆ แบบหักดิบ ทิ่มแทงท่อนเนื้ออยู่ในกายผมทั้งท่อน แล้วจับใบหน้าผมเงยให้สบตา

“ฮยองจะบอกมั้ย?”เขายังอยากจะรู้อีกหรอ? อยากรู้ไปทำไม ในเมื่อเขาก็ไม่ยอมออกห่างผมอยู่แล้ว ผมจะไปไหนรอด?

“หึ งั้นไปรับสายกัน”ผมเบิกม่านตากว้างเมื่อเซฮุนพูดออกมาแบบนั้น เขาใช้มือสองข้างช้อนบั้นท้ายผมให้ลอยขึ้นไปติดตัว แขนผมโอบคอเขาไว้เพราะกลัวว่าจะตก วางใบหน้าไว้ที่อกกว้างเพราะไม่มีที่ให้ผมเอียงหลบไปไหน

ปลายเท้าของเขามุ่งออกจากห้องน้ำ ผมต้องกลั้นเสียงตัวเองไม่ให้ครางออกมาเพราะร่างกายเรายังเชื่อมติดกันอยู่ ท่อนเนื้อของเขาเสียดสีปากทางผมอย่างกับกำลังสอดใส่เข้ามาอย่างนั้น ให้ตายเถอะ ผมอายตัวเองที่ปากทางมันขยับเปิดปิดหลอกล้อกับแกนกายของเซฮุน

ร่างสูงชันเข่าขึ้นเตียงแล้วโน้มตัวปล่อยผมนอนหงายลงกับพื้นเตียงนุ่ม ส่วนตัวเขาตั้งฉากกับเตียง มองผมหน้านิ่งแล้วค่อยๆ โน้มตัวลงมาใกล้ๆ ผมหลับตาแน่นเม้มปากเพราะคิดว่าเขาจะจูบ แต่เปล่าเลย...

เซฮุนเอื้อมแขนไปใต้หมอนของผม แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาวางไว้นอกหมอน มันหงายโชว์อยู่ข้างตัวผมนี่แหละ ภาวนาให้ปลายสายอย่าเพิ่งติดต่อกลับมาตอนนี้ หรืออีกทาง ให้มันแบตหมดไปเลยก็ได้ TT

แต่เห้ย...ถ้าแบตหมดผมก็จนปัญญาจะออกจากห้องแล้วนะ งั้นไม่เอา แบตอย่าหมด แต่ไอ้ปลายทางน่ะ อย่าเพิ่งโทรมาตอนนี้ TT

Rrrrrrr สายเข้า!!!! พระเจ้ากลั่นแกล้งคนแมนทำมายยยย TT ผมสะดุ้งไปพร้อมๆ กับโทรศัพท์ที่กำลังสั่น กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบแต่เซฮุนโอบหลังผมให้ลุกขึ้นจากเตียง มือผมคว้าโทรศัพท์ไว้ไม่ทัน

เขาเอนหลังนอนลงกับเตียงแทนผมข้างๆ โทรศัพท์ เข่าทั้งสองข้างของผมวางอยู่แนบกายเซฮุนปักกับที่นอน เซฮุนใช้มือสองข้างจับกดเอวผมไว้ไม่ให้ลอยขึ้นไปจากท่อนเนื้อ ส่วนล่างของเรายังเชื่อมกันอยู่ และผมเริ่มรู้สึกแฉะๆ ด้านใน

“ไอ้ดำหรอ?”เขาเอียงหน้ามองโทรศัพท์ เมื่อรู้ว่าใครก็หันกลับมาถามผม ผมหลบตาไปทางอื่นพร้อมกับเม้มปาก เซฮุนชันเข่าขึ้นจากเตียงนิดหน่อย ก่อนจะเริ่มกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่ตัวผมอีกครั้ง

“อ๊ะ อื้อ อะอะ”ร่างกายของผมโยกไหวไปตามแรงกระแทก เมื่อมันสอดใส่เข้ามาลึกจนผมเจ็บ ตัวมันก็เผลอลอยขึ้นไปสูงจนเซฮุนจับเอวผมให้ต่ำลง อยู่ในจุดที่เขาจะสอดใส่ได้แรงๆ

“จะคุยกับมันมั้ย? ผมกดรับให้”เซฮุนถาม ขณะที่ท่อนล่างของเขายังทำงานได้ดี ผมส่ายหน้าริกๆ ไม่อยากให้เขากดรับ ถ้ากดรับตอนนี้จะคุยอะไรรู้เรื่องครับ มีแต่เสียงครางทั้งนั้นที่ดังอยู่ในห้อง

“.............ฮัลโหล ฮยอง”ผมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันทีที่เซฮุนกดรับ และจงอินพูดอยู่ในสาย เขาเปิดระบบลำโพงให้ผมได้ยิน แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เตียงดังเดิม ร่างสูงหันกลับมาจับเอวของผมไว้ต่อและกระแทกกระทั้นความเป็นชายใส่ผมอย่างไม่รู้จักเหนื่อย

“....งื้อ”ผมเอียงตัวหลบมือข้างหนึ่งของเซฮุนที่ยกมือจะเปิดปากผม

“อันยอง ลู่หานฮยอง”จงอินยังคงพูดกรอกโทรศัพท์อยู่ ผมกลั้นเสียงกัดปากแทบจะกลั้นหายใจ มันน่าอายจะตาย ใครจะไปครางให้คนอื่นได้ยินครับ?

เซฮุนหยุดกระแทกแล้วเขาฉุดตัวเองขึ้นจากท่านอนราบกับเตียงจนผมตั้งตัวไม่ทัน ร่างสูงจับผมคว่ำลงกับเตียงอีกฝั่ง ที่มันไกลจากโทรศัพท์มือถือ ผมชันเข่ากับเตียงและใช้แขนทั้งสองข้างยันตัวเองไว้กับพื้นเตียงนุ่ม เซฮุนตามทาบทามผมจากด้านหลังและสอดใส่เข้าอีกครั้ง

“คุยกับมันสิ”เซฮุนพูดกระซิบข้างใบหูผมจากด้านหลัง ผมหรี่ตามองก็เห็นว่าเขาหยิบโทรศัพท์มาไว้ที่หูผมอีกข้าง

“จงอินช่วยด้วย!”ผมพูดกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ไปอย่างเร็ว ไม่รู้ว่าปลายสายได้ยินหรือเปล่า เซฮุนตัดสายไปแล้ว เขาโยนโทรศัพท์ผมไปไว้ทางหัวเตียงตามเดิม แล้วจับสะโพกผมยึดให้มั่นและสอดใส่ท่อนเนื้อเข้ามาในตัวผมด้วยจังหวะที่เดาว่าเขากำลังโกรธ

“อ๊ะอ๊ะ เซฮุน เจ็บนะ อื้อ”ผมแทบจะพูดไม่ได้ หายใจขาดห้วงและรู้สึกแสบร้อนไปหมดทั่วบริเวณที่ร่างกายเราเชื่อมกัน ให้ตายเถอะ ผมจะตายมั้ยครับ TT

นี่ช่วงฮีทครั้งแรกของเซฮุนรึไงนะ? ทำไมถึงได้มีความต้องการมากมายขนาดนี้ TT ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองไปแล้ว

แขนและขาดูเหมือนจะอ่อนระทวยไปพร้อมกับตัว ผมทรุดใบหน้าลงกับเตียงและหอบหายใจถี่หนักไม่แพ้กับจังหวะสอดใส่ของเซฮุน แต่ละครั้งของเขาทำไมมันนานอย่างนี้ ผมปลดปล่อยความคับแน่นของตัวเองออกมาขนเลอะผ้าปูเตียงไปหมด แต่เซฮุนยัง เขาอึดมากกว่าอูฐสิบตัวในทะเลทรายโกบีซะอีก TT

“อื้อ!!”สุดท้ายเขาก็ปักท่อนเนื้อสุดแกนในตัวผมและปล่อยน้ำคาวร้อนออกมาจนผมรู้สึกเหนียวเหนอะและจุกหนัก ให้ตายเถอะ น้ำคาวขุ่นของเขาไหล่เยิ้มออกมาด้านนอกตัวผมพร้อมกับท่อนเนื้อที่เขาเพิ่งดึงออกไป ส่วนหนึ่งไหลออกมาตามขาอ่อนแต่บางส่วนยังอยู่ด้านใน

>>กลับไปอ่านต่อ + ฝากเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้า >>http://my.dek-d.com/pumokasu/story/viewlongc.php?id=1156934&chapter=15

Keep the Secret: 14 เด็กน้อยจุงงิน [NC hunhan 18+]

เสี้ยววินาทีเขาก็ลดใบหน้าต่ำลง ผมหลับตาหันหน้าหนีอีกครั้ง เพราะคิดว่าต้องโดนจูบแน่ๆ ...แต่เปล่าเลย ผมรู้สึกชื้นๆ ที่เนินอก หันกลับมามองก็ต้องหน้าแดง ได้ยินเสียงในหัวเหมือนกาน้ำร้อนเดือดน่ะครับ ฟิ้ว... ผมอายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว

เซฮุนไล่เลียยอดอกผมจนมันชื้นไปหมด ผมต้องเบนหน้าหนีสายตาที่แม้ก้อนลิ้นจะทำงานที่หน้าอกผม เขาก็ยังส่งสายตามาจ้องหน้าผมได้ ลมหายใจของผมเริ่มขาดห้วงไม่แพ้กับสติ อารมณ์ใคร่ที่เซฮุนปลุกปั่นขึ้นมามันเริ่มจะมากเกินกว่าจะควบคุม

“อ๊ะ”ผมบิดตัวหนีสัมผัสจากริมฝีปากเขา แต่ไม่ว่าจะบิดตัวไปทางไหน เซฮุนก็ตามมาไล่เล็มได้ทุกที สุดท้ายผมก็เผลอครางออกมาอีก ร่างสูงละริมฝีปากออก เขายืดตัวสูงใช้สองแขนคร่อมผมไว้อีกครั้งและยังคงจ้องมาที่ผมตลอดเวลา

ส่วนตัวผมกำลังนอนขดตัวพลิกไปทางหนึ่งใต้ร่างเขา ปิดตาแน่นและซุกมือกอดตัวเองไว้ นี่ผมตัวสั่นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

“ฮยองแพ้แล้ว”ร่างสูงก้มลงมาพูดข้างใบหูผมเสียงสั่น แต่มันเปี่ยมไปด้วยความปิติ ต่างกับผมลิบลับ ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเซฮุนยังไง ทำใจไว้แล้วว่ามันต้องมาถึง ก็แหม่...ผมอยู่กับเขาตลอด ช่วงเขาฮีท ผมรู้ว่าเขาทรมาน แต่จะให้ช่วยยังไงล่ะ? ผมไม่ได้อยากนอนเฉยๆ ให้เขากอดแบบนี้หรอกนะ

“...เซฮุน”ผมลืมตามองเขา มองทุกการกระทำของเขา ร่างสูงกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของผมอย่างคล่องมือไม่นานเสื้อและกางเกงก็หลุดหายไปจากร่างกายของเราทั้งคู่ ผมเลิกมองหน้าเขาแล้วใช้สายตาควานหาผ้าห่มมาคลุมตัว แต่เปล่าประโยชน์ เซฮุนทาบตัวลงมาแนบผิวกายกับผม แทบจะทุกส่วนในร่างกายของเราเลยที่สัมผัสกัน

ผมไม่ได้นอนนิ่ง ให้เขาทำอะไรตามใจชอบนะครับ ผมกำลังคิดหาทางบางอย่างอยู่ แต่ไอ้ที่เซฮุนกำลังทำกับผม มันรั้งให้สมองผมคิดอะไรไม่ค่อยจะออก

ริมฝีปากนิ่มของเขากำลังจูบซับไปทั่วลำคอระหง เดาได้เลยว่ารอยมากมายต้องเกิดขึ้นหลังจากที่เขาลากปากผ่านแน่นอน ผมบิดตัวหนีแต่ก็ไม่เคยพ้นเลยสักครั้ง ต้นขาที่พยายามดิ้นไปมามันดันชันสูงขึ้นไปโดนกึ่งกลางลำตัวของเขาแบบไม่ได้ตั้งใจ

ผมนี่แทบช็อคเลิกดิ้นไปเกือบนาทีแหนะ ผมรู้ว่าเขาอยู่ในช่วงฮีท อารมณ์มากมายคงประทุอยู่ภายใน แต่ไอ้ที่เข่าผมเพิ่งโดนไปเมื่อกี๊มันน่ากลัวยิ่งกว่าอะไร ผมจำความรู้สึกที่รับมันเข้ามาในตัวได้ไม่มีวันลืม มันเจ็บ...

“เซฮุน เดี๋ยว!”ผมดันอกเขาให้ออกห่างจากตัว สร้างระยะให้ห่างพอที่เราจะสบตาและสนทนากันได้ ผมนึกอะไรออกแล้วครับ...

มันจริงที่ว่า พอคนเราเริ่มจนตรอก จะมีความคิดเพื่อหลบเลี่ยงสถานการณ์ได้ ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะใช้ได้กับเซฮุนรึเปล่านะ แต่เอาเถอะ คิดอะไรออกก็พูดๆ ไปก่อน เซฮุนกำลังตั้งใจฟัง

“ถ้านายครางหลังจากนี้ ห้ามมีอะไรกันอาทิตย์นึง เอาป้ะล่ะ?!”ผมพูด และก็ไม่คิดว่าผมจะพูดออกไปได้ TT เริ่มไม่มั่นใจว่ามันจะดีหรือไม่ดี เซฮุนทำหน้านิ่งมาก เหมือนไม่ได้กำลังใช้ความคิดอยู่เลยสักนิด

“ไม่เอา”เซฮุนตอบหน้าตาเฉย แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบคอผมต่อ

“...ย๊า!! นายอย่ามาขี้โกงนะ”ผมดิ้นและก็กำลังดันตัวเขาให้ออกห่าง ดิ้นอยู่นานจนเซฮุนทำอะไรผมไม่ได้เลยยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา

“ก็มันตั้งอาทิตย์นึง ใครจะไปทนนอนเฉยๆ ได้”เซฮุนเริ่มทำหน้างอแงกับผมครับ เออว่ะ...ผมเพิ่งรู้ว่าที่ตัวเองเสนอไปอ่ะ มันน้อยไป TT ทำไมผมไม่พูดสักปีนึงอย่างนี้ ฮอลลล

“นายจะลวนลามฉันทุกวันเลยรึไงห๊ะ”ผมตั้งคำถาม พร้อมกับกำลังพยายามออกแรงดันอกเซฮุนไม่ให้เขาก้มลงมาหาผมได้

ก็มันจริงนี่ เราจะลวนลามผมทุกวันเลยรึไง TT แถมผมก็ไม่แน่ใจว่าเซฮุนจะหมดช่วงฮีทเมื่อไหร่ แต่รีบหมดเถอะ ผมกลัวผมจะหมดชีวิตก่อนเนี่ย!

“โห่ฮยอง”เขาทำหน้าอ้อนวอนใส่ผม ทั้งๆ ที่ผมต้องอ้อนวอนเขามากกว่ามั้ย? นี่คือผมไม่สามารถปฏิเสธอะไรเขาได้เลยนะครับ เซฮุนทั้งตัวใหญ่กว่า แรงเยอะกว่า...

“งั้นเดือนนึงไปเลย”ตั้งข้อเสนอให้ดูเหนือกว่าไปอย่างนั้น แต่เอาเข้าจริง ผมจะหนีเซฮุนไปไหนพ้น?

“อ๊ะ”ผมร้องเพราะผมตกใจ เซฮุนที่ก้มลงมาหาผมไม่ได้ เปลี่ยนจากที่จะก้มหน้าลงมาเป็นเอื้อมมือลงไปบีบเค้นต้นขาของผมแทน ให้ตายเถอะ ผมจะห้ามปรามอะไรเขาไม่ได้เลยรึไง

“จะจับอะไรน่ะ เซ...อื้อ”พอผมกำลังตกใจที่มือของเซฮุนไล่บีบเค้นที่เอวคอด แขนมันก็อ่อนยวบลง เซฮุนเลยก้มลงมาหาผมได้อีกครั้ง ริมฝีปากของเราประกบกัน ตอนแรกผมเบนหน้าหนีไปมา แต่สุดท้ายเซฮุนก็ครอบครองมันไว้ได้ กลีบปากนิ่มสองอันกำลังไล่บดกันอย่างกับต้องมนต์

“ผมยอมเงื่อนไขฮยองก็ได้ ถ้า...ฮยองครางเพราะๆ ดังๆ”เขาพูดกับผมหน้าหื่นสุดๆ นี่ผมเลี้ยงแมวมาไม่ดีตรงไหน? TT

“ตกลงนะครับ”เซฮุนไม่ได้ต้องการคำตอบจากผมเลยสักนิด ผมมั่นใจอย่างนั้น ก็เขามุ่งหน้าลงไปสร้างรอยตามลำคอของผมทันที ไล่เล็มลากยาวลงไปจนถึงเนินอก หยอกล้อยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนผมเกร็งตัวสั่น ด้านล่างก็ถูกมือของเซฮุนบีบเค้นที่เนื้อสะโพกจนรู้สึกปวด

“อ๊ะ...ฮุน”ผมบีบไหล่เขาเพื่อระบายอารมณ์ ไม่อยากครางแบบที่เขาต้องการหรอก ที่สำคัญ ทั้งๆ ที่ผมกำลังคิดไม่ตกว่ามันคุ้มมั้ยนะ ที่ยอมเซฮุนแบบนี้ แต่...ดูเขาสิ ถึงผมไม่ยอมก็คงหยุดเขาไม่ได้แล้วล่ะมั้งครับ

เซฮุนกำลังพยายามกดนิ้วมือแข็งย้ำอยู่ตรงปากทางเข้าด้านหลัง ไม่นานมันก็เข้าไปได้ ผมเกร็งตัวเพราะสิ่งแปลกปลอมที่กำลังดุนดันเข้ามาในกายมันทั้งแข็งทั้งยาว อุณภูมิในห้องสูงขึ้นผิดปกติ หยาดเหงื่อไหลเทิ้มทั่วตัวเราทั่งคู่ รอยเล็บของผมลากข่วนเต็มไหล่กว้างของเซฮุนไปหมด

“ฮยอง...ไม่ต้องเกร็ง”เขาบอกผม แต่คิดว่าผมสั่งตัวเองได้มั้ย? ผมหลับตาไม่กล้าแม้แต่จะมองสภาพตัวเอง เสียงเซฮุนแหบลงและสั่นคลอน มันพาให้หัวใจของผมสั่นไปด้วย

“อ๊ะ ซะซะเซฮุน”เสียงของผมเอง... นิ้วมือของเซฮุนเข้ามาได้จนสุด เขาเพิ่มจังหวะกระแทกเข้ามาจนผมตัวกระตุกไปด้วย เขาขยับเข้าออกแรงๆ เพราะปากทางของผมเริ่มคลายตัวแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ชิน ยิ่งไปกว่านั้น ผมกำลังใจเต้นกว่าเก่า เมื่อนึกถึงฉากต่อไป...ตอนอะไรที่ใหญ่กว่ายาวกว่านี้เข้ามาในตัวผม ตอนนั้นผมจะเป็นยังไงTT

“ลูลู่...”เซฮุนถอนนิ้วสามนิ้วออกจากตัวผม ยืดตัวขึ้นมาปรนจูบเร้าร้อนให้กลีบปาก หัวใจผมกระตุกหล่นฮวบตามนิ้วมือของเซฮุนไปด้วย ต่อจากนี้คือของจริงสินะ ผมขยับขานิดเดียวก็รับรู้ได้ถึงความเป็นชายของเซฮุนจนต้องหลับตาหนี

“ไม่ต้องกลัว”เซฮุนกำลังปลอบผมอยู่รึไง? ไม่ให้กลัวได้ยังไง ดูขนาดของนายสิ ฮอลลลลล ฉันอยากจะแทรกเตียงหนีเลยจริงๆ

“เซฮุน เซฮุน”ผมตาโต ทำท่าลุกลี้ลุกลนเพราะเซฮุนกำลังจับขาของผมแยกออกจากกัน

“ผมจะถนอมลูลู่ของผมแน่นอน นอนดีๆ ร้องดังๆ นะครับ”เขากดไหล่ผมให้นอนลงไปอย่างเดิม แถมยกข้อพับขึ้นสูงจนผมต้องนอนหงายลงโดยอัตโนมัติ ที่เซฮุนพูดมาสักครู่ ผมไม่มีกระจิตกระใจจะต่อล้อต่อเถียงด้วยเลยสักนิด สายตาของผมจับจ้องอยู่กับช่วงล่างของเราทั้งคู่

“อ่ะ อื้อ ฮุน โอ้ย”ผมเด้งตัวขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อเซฮุนเริ่มกดท่อนเนื้อร้อนเข้ามาในตัวผม มันเจ็บนะครับ ถึงเขาจะเบิกทางไปแล้วตั้งสามนิ้วก็เถอะ แต่ขนาดมันเทียบกันได้ที่ไหน

ผมกัดปากตัวเองเพื่อระบายความเจ็บด้านล่าง แต่เหมือนเซฮุนจะรู้ เขาก้มลงมาจูบผม เหมือนห้ามไม่ให้ผมกัดปากตัวเองยังไงอย่างนั้น แต่ด้านล่างเขาก็ยังพยายามยัดเยียดความเป็นชายเข้ามาหาผมตลอดเวลา

“เจ็บนะ ฮึก ไหนบอก...ฮึก ฮุนเจ็บ”ผมดันหน้าขาของเขาไว้ไม่ยอมให้ดันเข้ามาได้อีก มันเจ็บกว่าครั้งแรกอีกมั้ง ผมจำได้ว่าครั้งแรกมันเจ็บ แต่คราวนี้อย่างกับว่าแกนกายของเซฮุนมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เป็นเพราะช่วงฮีทหรอ?

“ลูลู่...ขอโทษนะ”เขาค้างลำท่อนเนื้อไว้เมื่อพูดเสร็จ ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มใสๆ ของผม ไม่น่าเชื่อว่าเสียงนุ่มๆ กับท่าทางอ่อนโยนของเขามันจะทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาได้ แต่แค่ไม่นาน เหมือนกับว่าเซฮุนจะทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาโน้มตัวลงมากอดผมไว้แล้วสอดใส่ท่อนเนื้อลงมาพร้อมๆ กันครั้งเดียวเกือบเข้ามาทั้งหมด

“อ๊า อื้อ อะอะอะ”แม้ว่าเราจะกอดกันอยู่ แต่ด้านล่างเซฮุนก็ขยับสอดใส่ได้พริ้วเหมือนว่าท่ามันสบายๆ ผมหายใจตามแทบไม่ทัน รู้สึกอึดอัดไปทั้งบนและล่าง ท่อนเนื้อร้อนขนาดใหญ่เสียดสีกับช่องทางคับแคบของผมจนผมรู้สึกแสบร้อน จังหวะสอดใส่ถี่รัวจนผมต้องกลั้นหายใจ แต่บางครั้งก็ผ่อนแรงเหมือนรู้ว่าผมเจ็บ

ไม่นานภายในช่องทางของผมก็แฉะเยิ้มไปด้วยน้ำรักของเขา แต่ร่างสูงก็ยังไม่ยอมหยุดสอดใส่ เซฮุนยังคงกระแทกกระทั้นเข้ามาในตัวผมอยู่ตลอดเหมือนว่ามันยังไม่พอ ผมทิ้งแขนทั้งสองข้าลงกับเตียงอย่างอ่อนเพลีย นอนหอบหายใจหรี่ตามองเซฮุนที่ขมวดคิ้วเคร่งเครียด ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ส่งยิ้มให้เขา และเพราะยิ้มของผม

“อ่า ลูลู่....”เขากดกายลงมาใส่ผมทั้งแท่งแล้วปล่อยน้ำคาวขุ่นใส่ตัวผมจนเต็มช่องทาง มันเยอะมากจนบางส่วนไหลทะลักแทรกแกนกายของเขาออกมาเปื้อนต้นขาของผม ท่อนเนื้อแกนกายของผมกระตุกเกร็งและปลดปล่อยความใคร่ตามเขามาติดๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ปรนเปรอใดๆ สมองผมขาวโพลนเหมือนในห้องมีแต่หมอกควัน

“...อื้อ ฮุน พอแล้วนะ”ผมบิดตัวหนีเมื่อรู้สึกเหมือนเซฮุนกำลังแกล้ง เขาขยับเข้าออกท่อนเนื้อตัวเองถูไถผนังด้านในตัวผม แต่เหมือนเสียงของผมไปไม่ถึงเขา เซฮุนเพิ่มแรงดึงออกจนเกือบหลุดและกระแทกเข้าไปใหม่ น้ำรักที่เขาปล่อยออกมาในกายผมพากันไหลผ่านออกมาจนน่าอาย เขาได้ยินที่ผมพูดรึเปล่านะ

“อ๊ะ ฮุนฮุน”ผมจิกเล็บลงที่ไหล่เขาอีกครั้ง เมื่อเซฮุนเริ่มจังหวะสอดใส่ผมเร็วอย่างกับกำลังเริ่มกันใหม่ แต่สุดท้ายผมก็ปล่อยให้เขากระแทกเข้ามาจนหน่ำใจ จนเขาปล่อยน้ำรักพวยพุ่งใส่ตัวผมอีกรอบ

“อะเอาออกเลย”ผมพยายามลืมตาและมองเขาแบบดุๆ แกนกายของเขาปล่อยน้ำใส่ผมรอบสองแล้วก็ยังแข็งใหญ่โตอยู่ได้ ไม่มีทีท่าว่าจะหมดแรงไปง่ายๆ ผมสังเกตบนหัวเขา หูแมวก็ยังตั้งอยู่ นี่มันผิดปกติเข้าขั้นแล้วนะครับ ผมถึงรีบสั่งให้เขาเอามันออก

“อีกรอบนะ”เสียงเซฮุนแหบมากจนผมตกใจ เขาเหมือนคนไม่มีสติ แต่ก็มี ผมทำตาโตใส่เขา แต่ก่อนจะปฏิเสธ กลีบปากก็ถูกเขาครอบครองไว้อีกครั้ง พร้อมกับการเริ่มขยับเข้าออกท่อนเนื้ออีกรอบ ผมรู้สึกเปียกแฉะตั้งแต่ในตัวไปจนถึงผ้าปูที่นอน น้ำคาวรักของเขาไหลเยิ้มเต็มไปหมด เขาปลดปล่อยมันครั้งแล้วครั้งเล่าจนผมนับไม่ถ้วน และสุดท้ายเขาก็หยุดลงได้สักที...

กลับไปอ่านต่อ + ฝากเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะเตง http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1156934&chapter=14 

LuciferSatan: 16 เผลอเรอ [NC18+]

“ลู่หาน...”ผมชั่งใจและคิดว่าควรตัดไฟเสียแต่ต้นลม ฉุดตัวเองลุกนั่งแล้วยกร่างกายบอบบางลงจากตัวเอง ให้เขาลงไปนั่งอยู่ข้างกายผม

“นะ เซฮุน”เสียงออดอ้อนดังไม่หยุดจากเขา ผมพยายามส่ายหน้าและไม่มองไปทางคนตัวเล็ก เสี้ยววินาทีภาพเสื้อตัวบางของลู่หานปลิวผ่านสายตาผมลงไปกองกับเตียงก็เกิดขึ้น ยังไม่ทันหันไปมองผมก็ถูกผลักอกให้นอนลงกับเตียงตามเคย

“ลู่หาน!”ผมเผลอตะโกนออกมา เมื่อมือเล็กกำลังจับลงที่แกนกายของผมทั้งสองข้าง ลู่หานไม่ได้จับเฉยๆ นิ้วมือกำลังกอบกุมและชักนำขึ้นลงตามแท่งเนื้อของผมผ่านเนื้อผ้าบางของกางเกงนอน สายตาจดจ้องลงที่มือตัวเองโดยที่ไม่หันมาสบตาผมสักนิด

ผมข่มใจกัดกรามตัวเองแน่น เพราะแรงบีบคั้นที่ลู่หานกำลังเล่นของผมมันทำให้อารมณ์พุ่งพร่านได้ง่ายดายเหลือเกิน ไม่นานมันก็คับพองขึ้นเต็มมือเล็กๆ นั้น ผมต้องหลับตาหนีภาพตรงหน้าเพราะกลัวจะอดใจไม่อยู่ แต่แล้วไม่ถึงนาทีผมก็ต้องกระตุกเกร็งและลืมตาขึ้นไปมอง

ลู่หานชะโลมลิ้นชื้นเปื้อนน้ำลายลงที่เป้ากางเกงของผม ไล่เล็มย้ำที่ส่วนปลายท่อนเนื้อจนเปียกชุ่มไปหมด ก่อนจะรับเอาแท่งเนื้อทั้งลำของผมไว้ในปาก โพรงปากเล็กนุ่มนิ่มกำลังพยายามทะยานก้อนเนื้อของผมเข้าไปอย่างหิวกระหาย

ลมหายใจของผมขาดห้วงจนแทบจะลืมหายใจไปกับความรู้สึกที่เอ่อล้น ถ้าลู่หานไม่ได้มีตัวเล็กอยู่ในท้องล่ะก็ ผมคงไม่ใจเย็นนอนเฉยๆ ให้เขาเล้าโลมเล่นแบบนี้หรอก ปลายเท้าของผมจิกเกร็งลงกับผ้าปูเตียง โพรงปากนิ่มกับท่อนเนื้อของผมสอดใส่เข้าหากันเป็นจังหวะ ไปกันได้ด้วยดีโดยมีลู่หานเป็นผู้บงการทั้งหมด สักพักลู่หานก็ถอนอุ้งปากออกไป สายตาเย้ายวนถูกส่งมาให้ผม และแน่นอนว่าผมไม่ได้หลบตาไปที่ไหน ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา และไม่แน่ใจตัวเองว่าอยากให้เขาหยุด หรือว่า...อยากเล่นกันต่อ

ซึ่งแน่นอนว่าลู่หานไม่ได้ต้องการคำตอบจากผม เขาใช้มือข้างหนึ่งลดกางเกงนอนของผมลง แต่ผมคว้ามือเขาไว้ได้ทันก่อนที่มันจะต่ำลงกว่านี้

“ไม่เอาลู่หาน อย่าเล่นแบบนี้”ผมพยายามห้ามเขา แต่เสียงมันสั่นไปหมด สายตาแน่วแน่ของลู่หานทำให้มือเขาหลุดออกจากพันธนาการ แถมลากยาวเอากางเกงนอนของผมหลุดลงไปด้วย ท่อนเนื้อยาวเด่นเหยียดตรงต่อหน้าเขา มันกำลังกระตุกเกร็งไปมาเพราะเมื่อสักครู่ถูกปลุกเล้าอย่างหนัก

ร่างบางเคลื่อนตัวไปนั่งระหว่างขาของผมที่ปลายเตียง ก้มลงแนบกลีบปากกับปลายยอดแดงเปล่งของแกนกายผม ลิ้นชื้นนุ่มนิ่มกำลังละเลงของเหลวให้เคลือบไปทั้งส่วนหัวของท่อนเนื้อใหญ่ สายตายั่วยวนถูกส่งมาให้ผมไม่ขาดสาย ผมกำมือแน่นและกำลังบังคับอารมณ์ตัวเอง ไม่ว่าในใจผมอยากจะปลดปล่อยออกมาขนาดไหน ผมต้องห้ามใจไว้

“...อึก ฮะ ลู่หาน”ผมลอบกลืนน้ำลายเสียงดัง เมื่อลำท่อนเนื้อกระแทกเข้ากับโพรงปากเล็กๆ ของลู่หาน ผนังปากโอบรัดแกนกายโดยตรง ให้ความรู้สึกดีกว่าผ่านกางเกงผ้าเมื่อสักครู่หลายร้อยเท่า ทุกครั้งที่ร่างบางพยักหน้า ผงกศีรษะขึ้นลง ให้ท่อนเนื้อเข้าออก บางครั้งต้องขูดกับฟันของเขามันยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งทยานออกไปอีก มือน้อยจับมั่นชักขึ้นลงอยู่ที่โคนท่อนเนื้อ เพราะโพรงปากของเขาไม่สามารถรับแกนกายของผมเข้าไปได้ทั้งหมด จังหวะสอดใส่เริ่มถี่รัวขึ้นตามแรงอารมณ์ บางครั้งผมก็หยุดตัวเองไม่อยู่เผลอกระดกสะโพกเข้าหาช่องปากของเขาอย่างลืมตัว

พรึบ!  เสียงปีกขนนกสีดำของผมกางออกจนคับเตียง พร้อมกับเสียงร้องในลำคอของลู่หาน

“อื้อออ”หยาดน้ำข้นขาวพุ่งออกจากปลายยอดท่อนเนื้ออุ่น ชนกับผนังปาก กระพุ้งแก้มของคนสวยตรงหน้า ลู่หานไม่ได้ละโพรงปากออกไปไหน เขาโน้มลงเพื่อรับน้ำคาวนั้นไว้ในปากทั้งหมด ก่อนจะรูดริมฝีปากออกจากแกนกายของผม ไล่เล็มน้ำรักที่เอ่อล้นจนหมดทุกหยดก่อนจะกลืนมันลงไป

ผมมองเขาทุกการกระทำ ท่าทางยั่วยวนที่ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้ สายตาของเราประสานกันโดยอัตโนมัติ ผมหวังว่าเขาจะเลิก นึกว่าจะพอใจเขาแล้ว แต่เปล่าเลย...

ร่างบางในสภาพเปลือยท่อนบนกำลังพยายามหยัดยืนขึ้นบนเตียง แล้วลดมือลงเพื่อกำจัดกางเกงนอนของตัวเองทิ้งไป

“ดะเดี๋ยวลู่หาน”ผมจับข้อมือของเขาไว้อีกครั้ง ก่อนที่กางเกงตัวเล็กๆ มันจะหลุดว่อนไป ถ้าลู่หานถอดกางเกงแล้วอะไรจะเกิดขึ้นล่ะครับ?

ร่างบางเจ้าของสีหน้าจริงจัง กำลังขมวดคิ้วน้อยๆ เข้าหากันและจับมือผมวางไว้บนหน้าท้อง เขาก้าวขาเข้ามาใกล้ผมที่นั่งอยู่กับเตียงหนึ่งก้าว ให้มือได้สัมผัสผิวกายตรงหน้าท้องของเขาได้เต็มมือกว่าเดิม

ถ้าคุณสงสัยเกี่ยวกับรูปร่างของลู่หานตอนนี้ ผมบอกได้เลยว่าเขาแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย ท้องของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นเหมือนพวกมนุษย์ เพียงแค่รู้สึกว่าอวบอั๋นขึ้นนิดหน่อย ให้มองด้วยตาเปล่า หากว่าไม่รู้เรื่องของเขาก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าคนนี้กำลังตั้งท้องอยู่ มืออุ่นๆ ของผมรับกับอุณหภูมิของลู่หานได้ดี ผมรู้สึกถึงไออุ่นที่เรามอบให้กันและกัน

รอยยิ้มสวยปรากฏแก่สายตาผม มันช่างละมุนไปสุดขั้วหัวใจ และมันทำให้ผมเกือบเผลอใจอยากกอดเขา...

“ไม่ได้ลู่หาน ตัวเล็กจะ....”ร่างบางลดตัวลงนั่งได้ถูกตำแหน่งจริงๆ ปลายท่อนเนื้อถูไถช่องทางลับของเขาแต่ก็ไม่ได้เข้าไปเพราะลู่หานนั่งเบี่ยงลงที่ต้นขาของผมแทน

“ใส่เข้ามาเถอะ ผะผมไม่ไหวแล้ว”สีหน้าแดงระเรื่อ และน้ำเสียงออดอ้อนออกจะสั่นคลอนกำลังทำให้ผมคลั่ง ความหฤหรรษ์ไม่รู้ลืมกำลังล่อผมอยู่ตรงหน้า แต่ผมต้องห้ามใจ คุณเข้าใจผมรึเปล่า? แต่ตอนนี้ผมกำลังจะทนไม่ไหว

ร่างบางบดคลึงสะโพกลงที่ต้นขาผม พร้อมกับกอบกำท่อนเนื้อที่ตั้งชันขึ้นได้ง่ายๆ ทั้งที่เมื่อสักครู่เพิ่งปลดปล่อย

“นะ ใส่มาเถอะ”ลู่หานก้มลงแตะปลายลิ้นที่ยอดท่อนเนื้อของผม จนต้องสะท้านไปทั้งตัว ถ้าบอกว่าด้านมืดของผมเริ่มทำงาน มันก็เพราะลู่หานเป็นคนปลุกนั่นแหละครับ

ผมเอื้อมไปจับตัวเขาให้นอนลงแทนที่ผม ใช้สายตาดุดันจ้องหน้าคนสวยใต้ร่างอย่างเอาเรื่อง หวังว่าเขาจะเกรงกลัวบ้าง แต่เปล่าเลย...

“ใส่มาเถอะ เร็วๆ”ลู่หานกลับร้องขอออกมา เปลือกตาสวยปิดลงแล้วนอนชันขาเผยช่องทางสีสวยเด่นแก่สายตาผม หน้าอกขยับขึ้นลงตามแรงหายใจ ผมกัดกรามแน่นจนแทบได้ยินเสียงฟันบดกัน จ่อปลายแกนกายสีสดไว้ที่ปากทาง ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบกลีบปากสวย บดขยี้ให้กับความขี้อ้อนขี้ดื้อของเขา

“อ๊ะ..อ๊า เซฮุนอย่าแกล้ง เข้ามาเลยสิ”แขนเล็กสองข้าง วาดมาโอบกอดผมไว้ ขณะที่ร่างกายเรากำลังจะเชื่อมติดกัน ผมกดความใหญ่โตของตัวเองย้ำลงที่ปากทาง ย้ำอยู่อย่างนั้นไม่ได้แทรกตัวเข้าไป ไม่ใช่ว่าผมแกล้งเขาหรอกครับ แต่เพราะผมเข้าไปไม่ได้ ช่องทางหลังของลู่หานคับแน่นเกินไป

ผมเอื้อมมือลงไปเบิกทางด้วยนิ้วกลางพยายามดุนดันอยู่นาน เรียกเสียงครางของลู่หานที่นอนหลับตาพริ้มดูมีความสุขเหลือเกิน เป็นผมคนเดียวที่เครียดจนเส้นเลือดในสมองแทบแตก ใจหนึ่งผมก็เป็นห่วงตัวเล็ก เป็นห่วงลู่หาน แต่อีกใจ...ผมอยากกระแทกเข้าไปให้จบๆ ผมเองก็ต้องการเขาแทบจะขาดใจ

ผมใช้เพียงนิ้วเดียวเบิกทาง หมุนวนและกดย้ำดุนดันเข้าไปอยู่นานกว่าช่องทางลับของลู่หานจะคลายตัว ข้างในมันทั้งนุ่มทั้งร้อน ลู่หานเอื้อมมือตัวเองมาชักนำความสุขที่แกนกายช่วยตัวเองขณะที่รอผมเบิกทาง ลู่หาน....ฉันก็จะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

ผมจับข้อพับสองขาขึ้นให้ช่องทางลอยเด่นแก่สายตากว่าเก่า จ่อท่อนเอ็นร้อนที่เต้นตุบๆ อย่างบ้าคลั่งไว้ที่ช่องทางเป้าหมาย สูดลมหายใจเข้าทั่วปอดก่อนจะแทรกกายเข้าไปด้านใน ภายในตัวลู่หานกำลังตอดรัดท่อนเนื้อของผมอย่างบ้าคลั่ง ปากทางขยับปิดเปิดกระตุกรัดท่อนเอ็นของผมได้ดีเยี่ยม

“อ่ะอ๊ะ อ๊า”ผมไม่ได้สอดใส่เข้าไปทั้งลำ เพียงแค่ส่วนหัวจนถึงกลางๆ ท่อน เท่านั้นที่ได้เข้าไปตักตวงความสุข แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ผมแทบจะคลั่งตายควบคุมจังหวะสอดใส่ไม่อยู่แล้วล่ะครับ ท่ามกลางเสียงครางกระเส่าของลู่หานและเสียงท่อนเนื้อที่สอดใส่เข้าหาช่องทางเหนียวน้ำดังไปทั่วห้อง ไม่นานผมก็ต้องดึงตัวเองออกมาเมื่อรู้ตัวว่ากำลังจะปลดปล่อย แต่ว่ามันไม่ทันกาล น้ำคาวส่วนหนึ่งทะลักอยู่ในตัวลู่หาน และที่เหลือก็พวยพุ่งอยู่เต็มหน้าท้องของร่างบางไปหมด

ลู่หานนอนหายใจหอบถี่หลับตาพริ้มอยู่กับเตียง เมื่อสักครู่เขาก็ปลดปล่อยออกมาเหมือนกัน ผมมองเขาด้วยสายตาปรืออย่างกับคนอ่อนแรง ผมยังห่วงว่าเขาจะเป็นอะไรไปเหมือนครั้งที่แล้วอีก เลยตัดสินใจ...

“ดะเดี๋ยว จะไปไหน?”ผมช้อนตัวร่างบางไว้ในอ้อมแขน คนที่ตัวลอยขึ้นจากเตียงถึงกับตาโตเอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ

“ไปห้องน้ำก่อนถึงจะนอนได้”ผมพูดพร้อมกับก้าวลงจากเตียง ปีกทมิฬที่เพิ่งกางออกตอนปลดปล่อยครั้งที่แล้วช่วยยกร่างกายของเราทั้งคู่ลงจากเตียงได้ง่ายขึ้น

“ตะแต่ ผมเหนื่อยแล้ว พอแล้ว”แก้มใสแดงขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมุดเข้าอ้อมอกผมอย่างเขินอาย

“หึหึ ฉันจะอาบน้ำให้หน่า เดี๋ยวปวดท้องแบบครั้งที่แล้ว”ผมก้มลงไปพูดใกล้เขามากกว่าปกติ พูดเสียงเบาแต่ทั้งหมดเพื่อเพิ่มความเขินอายให้เขาทั้งสิ้น เมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้ว ผมก็สั่งให้ปีกคู่กายหายวับไป ก่อนจะวางร่างเล็กใต้ฝักบัว

ขาสองข้างสั่นระริกเมื่อแตะกับพื้นกระเบื้องเย็นยะเยือก ผมดันให้หลังบางติดผนังห้องน้ำ ก่อนจะเข้าทาบทามไปติดๆ ไม่ให้เขาขาอ่อนยวบล้มลง

“........”หยาดน้ำไหลทะลักออกจากฝักบัวบนศีรษะเราทั้งคู่จนต้องเปียกปอนไปทั้งตัว ผมแทรกมือระหว่างแผ่นหลังกับกำแพงแล้วลูบไล้ผิวกายละเอียดอย่างเบามือ สายตาของเราทั้งคู่สอดประสานกันอยู่ตลอด ผมสังเกตว่าร่างบางขาสั่นยิ่งกว่าเก่า ไม่รู้ว่ายืนไม่อยู่เพราะกิจกรรมเมื่อสักครู่หรือว่าสายน้ำจากฝักบัวมันเย็นเกินไปกันแน่

“ตะต้องทำยังไง ผมจะทำเอง”ร่างบางก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาผมขึ้นมาเสียดื้อๆ เวลาพูดอะไรน่ารักๆ มือน้อยสองข้างวางยึดอกผมไว้ ขาเรียวสั่นระริกจนน่าสงสาร

“....ล้างตรงนั้น”ผมเลื่อนมือลงต่ำไปบีบสะโพกอวบอั๋นนั่นหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยว ลู่หานเงยหน้าขึ้นมามองผมตาโต เมื่อเห็นผมยิ้มเขาก็ปล่อยกำปั้นลงอกผมสองสามที

“ออกไปเลย ผมจะทำเอง”ลู่หานพูด

“ฉันเปียกขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ? ยืนเฉยๆ เถอะเดี๋ยวทำให้”ผมเลือกที่จะตามใจตัวเองบ้าง แบบที่ลู่หานชอบบังคับกับผมนั่นแหละครับ ผมก้าวเข้าไปประชดตัวลู่หานมากกว่าเก่า สายน้ำจากฝักบัวแทบแทรกไหลผ่านไปไม่ได้

ลู่หานซบหน้าลงที่อกผมด้วยความจำยอม ผมส่งนิ้วมือกดเข้าไปที่ช่องทางนุ่มด้านหลัง ดีที่ได้น้ำจากฝักบัวช่วยหล่อลื่นและแทรกนิ้วเข้าไปได้ง่ายๆ คว้านวนควักน้ำคาวขุ่นออกจากตัวลู่หานอยู่ไม่กี่ครั้ง เรียกเสียงครางหวานหูได้มากมาย

**กลับไปอ่านต่อที่เด็กดีตามลิ๊งนี้เลยนะคะ >< ฝากเม้นให้เค้าด้วยน้าาาา http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1188426&chapter=17