Empire Vampire 09 ใจร้าย Chanbaek [NC 18+]

             

          ถึงตอนนั้นผมก็เพิ่งรู้ว่าที่ผมกำลังทำมันได้ผล แบคฮยอนไม่ได้ตอบอะไรอย่างเคย เขาหันหน้าหนีไปทางอื่น จนผมรู้สึกเหมือนกำลังพูดคนเดียว

            ผมบีบคางเล็กให้หันมาจ้องหน้าผมอีกครั้ง ไม่บอกก็รู้ว่าเขาต้องเจ็บแน่นอน แต่ผมไม่สน เวลาผมพูด ต้องมีคนฟัง! และถ้าไม่ฟังมันต้องเจอดี

            “....อื้อ”ผมก้มลงปิดปากแบคฮยอนด้วยริมฝีปากผม ทั้งเม้มกลีบปาก ทั้งดูดดึงมอบความอึดอัดและความเจ็บปวดให้แก่เขา ไม่เปิดโอกาสให้ได้รับลมหายใจ จนร่างเล็กต้องครางเสียงร้องเพื่อท้วงติง

            ผมไม่ได้สนใจเสียงในลำคอของเขาสักนิด ผมฟังไม่ออกนี่ว่าเขาพูดว่าอะไร มือน้อยๆ ของแบคฮยอนทั้งสองข้างยกขึ้นมาดันไหล่ผมให้ออกห่าง หวังจะให้ผมละปากออกเพื่อต่อลมหายใจ แต่แรงแค่นั้นผละผมไม่ออกหรอก

            “โอ้ย!”เสียงร้องของผมมันดังขึ้นพร้อมๆ กับความโมโหที่เข้ามา เขากัดริมฝีปากผม ผมละริมฝีปากออกแล้วยกมือขึ้นมาปาดเลือดที่ไหลออกมา

            แบคฮยอนกำลังตักตวงลมหายใจเข้าปอดอย่างเร่งรีบ น้ำตาของเขาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ผมมองสีหน้าของเขาด้วยความโกรธแต่ในความโกรธนั้น มันก็ยังมี “ความสะใจ”

            ผมยึดแขนทั้งสองข้างของแบคฮยอนไว้เหนือหัวของเขาด้วยมือข้างเดียวของผม แบคฮยอนหันหน้าหนีผมตามเคย เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าผมด้วยซ้ำ หึ ผมขำในลำคอให้กับความอวดดีของเขา

            นอนเฉยๆ แบบนี้ให้ตลอดแล้วกัน ผมก้มลงลิ้มลองความหอมที่ลำคอของเขา ลากลิ้นที่รอยเขี้ยวให้เขาได้รู้สึก และเขาก็สะดุ้งทุกครั้งที่ผมลากลิ้นกลับมาที่แผลนั้น เมื่อผมเริ่มที่จะขบเม้มตามลำคอขาวนั้น เสียงสะอื้นของเขาก็เริ่มขึ้น

            “ฮึก...อึกฮึก”

            “อย่าเพิ่งร้องสิ เอาไว้ร้องตอนที่ฉันทำมากกว่านี้!”ผมเงยหน้ามองผลงานของผม ใช่ เขาร้องไห้ น้ำตาถูกปล่อยออกมาจากดวงตาใส สิ่งเดียวที่ผมไม่พอใจตอนนี้คือ “เขายอมผม” เขานอนนิ่งรับการกระทำของผมโดยไม่ปริปากด่าทอผมแม้แต่น้อย มันง่ายไปหน่อย ผมไม่ชอบ

            ผมปล่อยมือออกจากข้อมือของเขา แล้วเลื่อนมือลงมาบรรจงปลดกระดุมเสื้อของเขาออก หน้าตาเขาก็ดูแตกตื่นอยู่บ้าง มือของเขาย้ายมาจับมือผมไว้พรางส่ายหน้า

            “หึ จะไม่ให้ทำก็ตอบคำถามที่ฉันถามมาสิ นายต้องเรียกฉันว่าอะไร!”ผมปัดมือของเขาออกพร้อมกับโยนเสื้อของเขาที่ผมกระชากมันออกทิ้งลงจากเตียง

            ผิวกายสีขาวเนียนของเขากระจ่างแก่สายตาผม ร่างบางขดตัวหนีสายตาผมอย่างรวดเร็ว แต่...ผมเร็วกว่า  ผมใช้จังหวะที่เขาตะแคงตัวหนีผม กระตุกกางเกงผ้าเนื้อดีของเขาให้หลุดออกจากสะโพก และดึงมันออกให้พ้นๆ ตา กางเกงขายาวของคนตัวเล็กปลิวลงไปข้างเตียงอย่างรวดเร็ว

            “อ๊ะ...คุณ อย่า”

            ผมจับตัวเขาให้นอนหงายตามเดิมแล้วแทรกเข่าไว้ตรงหว่างขาเขา จะได้ขยับพลิกตัวหนีผมไม่ได้อีก แบคฮยอนไม่ได้เปลือยเปล่าทั้งตัวหรอกครับ ผมยัง “ใจดี” เหลือกางเกงซับในตัวจิ๋วไว้ให้เขา เผื่อว่าเขาจะ “อาย”

            “ฮึก ยะอย่า ผม ผม...”

            “พูดได้แล้วหรอ?”ผมถามเขาหลังจากที่ได้ยินเสียงเขาหลุดออกมาจากปาก คนตัวเล็กยกมือขึ้นปาดน้ำตาอยู่ไม่ขาด ผิวเขาเริ่มแดงขึ้นเป็นรอยจ่ำๆ ทุกที่ที่ผมลากมือผ่าน

            ไม่บอกก็รู้ว่าเขาคงจะดูแลตัวเองดีมาตลอด ผู้ชายอะไรจะผิวเนียนขาว “ทุกส่วน” ขนาดนี้ ถ้าเริ่มสัมผัสล่ะก็บอกได้คำเดียวว่า “หยุดไม่อยู่”

           

           

            ผมกระชากร่างข้างใต้ที่ขยับตัวออกห่างจากผมให้เข้ามาใกล้มากขึ้น แล้วใช้ริมฝีปากร้อนเบียดจูบคนตัวเล็กอย่างจาบจ้วง แบคฮยอนกระเสือกกระสนหันหน้าหนีผมอีกตามเคย ผมละริมฝีปากออกแล้วจับสันคางเขาให้หันหน้าตรงมาทางผม

            “ถ้ากัดฉันอีก นายเจอดีแน่”ผมกล่าวขู่เขาไว้ก่อนจะเบียดจูบลงไปอีกครั้ง คราวนี้ผมออกแรงบีบสันคางคนตัวเล็กให้ปากเขาอ้าออก เพื่อผมจะได้ส่งปลายลิ้นชื้นเข้าไปตักตวงความใคร่ได้สะดวกๆ เสียงครางปะปนไปพร้อมๆ กับเสียงสะอื้นของแบคฮยอน

            การลงทุนต้องหวังกำไรเสมอ และตอนนี้ผมกำลังตักตวงกำไรนั่นอยู่ ถึงแม้เป้าหมายจะยังไม่ลุล่วง แต่ผมคิดว่ามันต้องสำเร็จ ระหว่างรอผลสำเร็จนั้น จะปล่อยให้กำไรชิ้นโตตรงหน้าหลุดมือไปได้ยังไง

            ผมละริมฝีปากออกแล้วลากลิ้นลงมาเรื่อยๆ เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ติ่งไตสีชมพูบนยอดอก

            “ฮึก อย่าครับ โอ้ย!”เสียงแบคฮยอนร้องดังขึ้นเพราะขณะที่ผมลากลิ้นผ่านส่วนต่างๆ ผมไม่ลืมที่จะฝากรอยฟันไว้ตามตัวเขา ผมแค่กัดเขาให้เจ็บปวดเฉยๆ

            “เจ็บ...ฮึก”มือน้อยของเขาเริ่มออกแรงผลักผมให้ออกห่าง แต่แรงแค่นี้ยังอ่อนหัด ผมไม่สนใจการต่อต้านของเขา ยอดอกสีชมพูชูชันอยู่ตรงหน้า หึ ที่แท้เขาก็มีอารมณ์เหมือนกัน

            ผมครอบครองยอดไตนั้นไว้ด้วยริมฝีปาก ดูดดุนและขบกัดมัน ขยับไปตามแรงอารมณ์ มืออีกข้างก็บีบคลึงยอดอกอีกข้างของเขา

            “อื้อ จะเจ็บนะ”เรียกเสียงของแบคฮยอนให้ออกจากปากของเขาได้ ผมเพิ่มแรงทั้งปากและนิ้วขึ้นอีก ร้องอีกสิ!

            “อ๊ะ!”ผมเปลี่ยนเป้าหมายของมือขาวเลื่อนต่ำลงไปที่จุดกลางลำตัวของเขา อุณหภูมิในห้องแทบร้อนขึ้นมากระทันหัน ผมบีบคลึงจุดอ่อนไหวของเขาผ่านเนื้อผ้าสีขาวบาง ปลุกเล้าอารมณ์ให้เขาอย่างชำนาญ และไม่นานมันก็ขยับขยายขึ้นตามขนาด

            ผมไม่พลาดจ้องมองใบหน้าแดงก่ำเสียวซ่านของเขาหรอกครับ ยิ่งผมมองเขาก็ยิ่งหลบหน้า

            “ว่าไง...คิดออกรึยัง?”ผมก้มลงไปกระซิบข้อความข้างหูเขาให้ได้ยินชัดๆ มีเพียงเสียงสะอื้ดเล็ดลอดออกมาจากลำคอเขาเท่านั้น ว่าถึงต้นคอของเขารอยเขี้ยวของผมเริ่มจางไปอีกแล้ว รอยฟันของผมตามเนื้อตัวเขาก็เหลือเพียงแต่จ่ำแดงๆ บ่งบอกถึงการลากผ่านเท่านั้น

            แน่ล่ะครับ เขาเป็นแวมไพร์ แผลจางหายไปเองมันเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ผมมั่นใจคือ “ความทรมาน” และ “ความเจ็บปวด” ที่เขาได้รับไปจากผมนั้น มันไม่ได้หายไปด้วย

            “ถ้าไม่รู้ ฉันจะไม่รอคำตอบของนายแล้วนะ...แบคฮยอน”ผมพูดบอกเขาเสียงเรียบ ผละออกจากตรงหน้าเขาแล้วลุกขึ้นนั่ง นิ้วมือเกี่ยวเอากางเกงซับในตัวจิ๋วของเขาถกลงออกจากสะโพก ร่างบางตาโตทำท่าจะลุกขึ้นนั่งทันที แต่ผมผลักไหล่เขาให้นอนลงตามเดิม

            ก๊อกๆ ก๊อกๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้น ขณะที่ผมกำลังลากกางเกงตัวจิ๋วของเขาลงจากสะโพก      ขัดจังหวะชะมัด

            “ท่านไพตอนครับ! ท่านเชอร์วีนให้มาถามเรื่องคืนต้องห้ามครับ”เสียงทหารของผมดังผ่านประตูห้องเข้ามา ผมทำหน้าเซงเล็กน้อยเพราะทหารตนนั้นเรียกตำแหน่งของผมที่เป็นคำตอบที่แบคฮยอนต้องการ

            “ไปรอฉันที่ห้องทำงาน!”ผมตะโกนบอกทหารของผม และหันหน้ากลับมาที่ร่างบางตรงหน้า

            “พะไพตอน....ผมต้องเรียกคุณว่าไพตอน”แบคฮยอนรีบส่งคำตอบมาให้ผมทันที ผมแอบขำและยิ้มมุมปากให้เขา จนสีหน้ามีความหวังของเขาเหือดหายไปอีกครั้ง

            คิดว่าผมจะหยุดหรอ? มาขนาดนี้แล้วน่ะนะ ผมล๊อกตัวเขาไว้ด้วยเข่าที่แทรกเข้าไปกลางหว่างขา ผมถอดเสื้อของตัวเองโดนทิ้งไป และนั่นทำลายความหวังของแบคฮยอนจนหมดสิ้น ผมทำให้เขาคิดว่าคำตอบของเขาไม่ได้มีผลให้ผมหยุดการกระทำนี้

            น้ำตาพรั่งพรูไหลออกมาจากขอบตาบางอีกครั้ง ร่างบางร้องไห้ส่ายหน้าเบาๆ ส่งสายตาผิดหวังมาให้ผม ซึ่งมันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับผมเลย ผมไม่สน

            ผมออกแรงแยกขาเรียวออกจากกันหลังจากกำจัดกางเกงซับในตัวน้อยนั้นพ้นร่างกายร่างบาง ตอนนี้แบคฮยอนเปลือยเปล่านอนบิดหนีผมไปมาอยู่ตรงหน้า

            “อ๊ะ คุณ ฮึก...ผมตอบไปแล้ว ทะทำไมยังไม่....อื้อ”แบคฮยอนใช้มือปัดป่ายมือของผมที่ยุ่มย่ามอยู่กับส่วนกลางลำตัวของเขา มันเริ่มร้อนและขยายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต่างจากของผม

            ผมลูดมือขึ้นลงเป็นจังหวะที่ท่อนเนื้ออุ่นของร่างข้างใต้ น้ำขุ่นเริ่มปริ่มออกมาจากปลายยอดสีชมพู ผมยิ้มเยาะให้กับความไวของเขา

            “ไม่เท่าไหร่ ก็จะทนไม่ไหวแล้วหรอ”ผมแกล้งพูดให้เขาอาย แต่มันก็เป็นความจริง สีหน้าเขาบ่งบอกถึงแรงอารมณ์ที่ผมยัดเยียดให้เขา การหอบหายใจของเขามันทำให้ผมเริ่มจะร้อนผ่าวที่ส่วนกลางลำตัว

            ผมละมือออกจากจุดอ่อนไหวของเขามาปลดกระดุมกางเกงผ้าเนื้อหนาของผมแทน และจังหวะที่ผมกำลังจะกำจัดกางเกงออกจากร่างกาย แบคฮยอนก็พลิกตัวหนีจากผม ซึ่งผมไม่ได้ขัดอะไร อยากหนีก็หนีไป จะไปไหนได้ในสภาพแบบนั้น

            ผมลูดกางเกงออกจากขาได้ก่อนที่ขาอีกข้างของแบคฮยอนจะลงจากเตียง ผมจับข้อเท้าของเขาได้ทัน และลากเขากลับมาพร้อมกับแรงต่อต้านที่เขามีเล็กน้อย ถึงมันจะสุดแรงที่เขามี แต่สำหรับผมมันยังน้อยนัก

            “ฮึก อย่าทำผมเลย ฮึกฮือคุณปล่อยผมไปเถอะ”แบคฮยอนเริ่มปริปากอ้อนวอนขอร้องผมมากขึ้นเมื่อผมจับเขานอนหงายท่าเดิมตรงหน้าผม เรียวขาขาวของเขาถูกผมจับแยกออกอีกครั้ง ผมจับขาเขายกขึ้นให้สะโพกลอยขึ้นเหนือเตียงนอน แล้วจับให้ขาเขาพาดที่เอวของผม

            ร่างบางสะอื้นหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมใช้มือข้างหนึ่งกำท่อนเนื้ออุ่นของเขาและเริ่มจังหวะมือลูดขึ้นลงอีกครั้ง น้ำรักของเขาที่ไหลเป็นคราบอยู่ทำให้มือของผมไม่ฝืดมากนัก ทุกการกระทำของผมและใบหน้าแสดงอารมณ์ของแบคฮยอนอยู่ในสายตาของผมตลอดเวลา

            “อ๊ะ ฮึก คะคุณ”แบคฮยอนร้องท้วง พยายามดิ้นออกห่างจากผม แน่ล่ะ มันเป็นเพราะส่วนกลางลำตัวของผมขยายตัวขึ้นชนกับช่องทางด้านหลังของเขา ใบหน้าของเขาแดงเหมือนใกล้จะระเบิด

            “อื้อออ”ผมใช้นิ้วชี้กดลงที่ส่วนปลายของจุดอ่อนไหวเขา เรียกเสียงร้องเสียวได้อย่างดี แบคฮยอนบิดตัวเร่าๆ อยู่ตรงหน้าผม ทำให้ส่วนคับแน่นของผมถูไถไปกับช่องทางของเขาโดนไม่รู้ตัว อย่างนี้มันยั่วกันชัดๆ

           

            ไม่นานร่างตรงหน้าก็กระตุกปล่อยน้ำขุ่นคาวออกจากส่วนปลายของท่อนเนื้ออุ่น ไหลทะลักออกมาเลอะหน้าท้องของผมเต็มไปหมด ผมละมือออกจากส่วนนั้นของเขา มาเล่นน้ำรักของเขาแทน ผมไล่นิ้ววนให้ชุ่มน้ำขาวขุ่นนั้น แล้วจับข้อพับข้างหนึ่งของเขายกขึ้นให้ช่องทางสวาทปรากฏแก่ตาได้ชัดเจนขึ้น

            “มะไม่ ไม่นะ ฮื่ออ”แบคฮยอนร้องห้ามผมอีกครั้ง เมื่อผมพยายามเบียดแท่งนิ้วแข็งเข้าไปเบิกทางด้านหลังของเขา ช่องทางเล็กของแบคฮยอนออกแรงต่อต้านปลายนิ้วผม

            “จะเจ็บ อ๊ะ ฮื่อ ฮึก อึก”เสียงครางหลายคำร้องต่อๆ กันออกมาจากปากคนข้างใต้ผม เพราะผมพยายามทะลวงนิ้วให้เข้าไปข้างในให้ได้ จะต้านผมได้สักเท่าไหร่กัน และมันก็สำเร็จ ผมส่งนิ้วชี้ทั้งแท่งเข้าไปภายในตัวแบคฮยอนได้ ข้างในทั้งร้อนทั้งแน่น ผมแทบอยากเข้าไปขยับกายอยู่ในนั้นแรงๆ ไม่ไหว

            ผมไม่ได้รอให้เขาได้ปรับตัวอะไรทั้งสิ้น ผมออกแรงกระแทกปลายนิ้วเข้าออกที่ช่องทางนั้นอีกไม่กี่ครั้งก็ดึงออก

            “ฮึก ผะผมเจ็บ พอได้แล้ว”แบคฮยอนยังคงอ้อนวอนผมอยู่ แต่ผมบอกได้คำเดียวเลยว่ามัน “สายเกินไปแล้ว”

            ผมใช้นิ้วโป้งทั้งสองข้างเปิดช่องทางด้านหลังของเขาให้แยกออก แล้วจ่อความเป็นชายของผมที่ปลายทาง ผมกดสะโพกลงไปให้ส่วนคับแน่นของผมเข้าไปในนั้น แต่....

            “โอ้ย...ไม่ได้นะ อื้อออ ผมเจ็บ”มันเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น แบคฮยอนร้องลั่นว่าเขาเจ็บ ไม่ต่างกับผม ผมถูกเขารัดแน่นจนแทบจะคลั่ง ขยับเข้าไปอีกก็ไม่ได้ มันแน่นจนผมเกือบจะแตะขอบสวรรค์ ผมดึงท่อนเนื้อของผมออกจากช่องทางคับแน่นนั้น ส่วนปลายสีแดงปรากฏเด่นในสายตาผม สีเดียวกับช่องทางของแบคฮยอน

            “ของนาย จะแน่นไปไหน”ผมยกมือเลือนไปหาเขาตรงใบหน้าและส่งเข้าไปในโพรงปากเขา

            “อึก อื้อ”ผมละเลงปลายนิ้วให้ชุ่มน้ำลายแบคฮยอนแล้วยกมันกลับมาจ่อที่ช่องทางด้านหลังของเขาอีกครั้ง ก่อนจะแทรกนิ้วเข้าไป นิ้วแรกก็คับแน่นตอดรัดนิ้วของผมเหมือนเคย การเต้นของกล้ามเนื้อของเขาทำผมแทบคลั่ง มือข้างที่เหลือผมเลือกที่จะเอื้อมไปบดขยี้ยอดอกของแบคฮยอนแทนที่จะจับท่อนเนื้อของผม ผมกลัวมันจะถึงก่อนที่จะได้เข้าไปข้างใน

            “หะหะ คุณ พะ อื้ออ ผมเจ็บ”ผมเพิ่มนิ้วส่งผ่านเข้าไปในตัวแบคฮยอนเป็นสองนิ้ว ขืนเบิกทางแค่นิ้วเดียวตัวผมก็เข้าไปไม่ได้เหมือนเมื่อกี๊นี้แน่ๆ ผมชักนิ้วเข้าออกกระแทกกระทั้นแรงๆ ให้มันเบิกกว้างพอที่ผมจะเข้าไปได้เร็วๆ ผมแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

            จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว เมื่อสองนิ้วสามารถขยับเข้าออกได้เริ่มจะสะดวกผมก็เพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว เผื่อว่าส่วนนั้นของผมจะยังใหญ่เกินไปไม่สามารถเข้าไปได้อีก แต่พอนิ้วที่สามมันฝืดจนใบหน้าแบคฮยอนเหยเกย ไม่ต้องสงสัยว่าร้องไห้รึเปล่า น้ำตาไหลไม่ขาดสายตั้งแต่ผมเริ่มแล้ว

            ผมชักมือออกและจับท่อนเนื้ออุ่นของผมจ่อที่ปลายทางทันที

            “คุณไพตอน คะคุณ ผมขอ ระร้อง อ๊ะ อย่า อื้ออ”สมองผมแทบจะแปลคำพูดของแบคฮยอนไม่ออก มันถูกครอบงำไปด้วยความใคร่ ผมกดสะโพกลงไปที่ช่องทางแน่นอีกครั้ง คราวนี้ผมพยายามดุดันเข้าไปจนได้กลางท่อนอุ่น ขนาดผมยังไม่ได้เริ่มขยับ การตอดรัดของแบคฮยอนก็ทำให้ผมเสียวจนปลายท่อนชุ่มไปด้วยน้ำรักที่เอ่อออกมา

            “ผะผมเจ็บ หะหะ โอ้ย!”ผมกั้นใจกระแทกท่อนเนื้อให้เข้าไปจนสุดด้าม เหมือนผมกำลังจับขอบสวรรค์ไว้ทั้งสองมือแต่ยังไม่ได้ขึ้นไป ผมซี๊ดปากตัวเองด้วยความเสียว ช่องทางตอดรัดเต้นตุบๆ รอบส่วนกลางลำตัวของผม ทั้งร้อนทั้งแน่น

            “หึ ร้องดังๆ นะแบคฮยอน”ผมกระซิบบอกเขา ก่อนจะวางท่อนแขนทั้งสองข้างที่ข้างตัวเขา ปรับท่าให้เตรียมที่จะขยับขย่มตัวเข้าไปในตัวเขาได้ง่ายๆ

            “อ๊ะ....อ๊ะ โอ้ย....ฮึก อึก จะเจ็บ ฮือ”เสียงแบคฮยอนดังขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะที่ผมกระแทกกระทั้นท่อนเนื้อเข้าออก มันไม่ได้เร็วได้ตามใจผม เพราะแบคฮยอนรัดผมแน่นมาก

            “เรียกฉัน เรียกฉันสิ”ผมบอกเขาเสียงกระเส่าตามแรงกระแทก แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาด้วยแรงอารมณ์ ตัวเขาโยกไปตามแรงที่ผมกระแทกจนผมต้องจับสะโพกเขาให้สวนกลับเข้ามารับท่อนเนื้อของผมได้ลึกขึ้น

            “ฮึก อื้อ อ๊ะอ๊ะ ชะชานยอล อื้ออ ชานยอล”แค่ผมได้ยินเสียงเขาครางผมก็แทบจะคลั่งแล้ว นี่แถมเขาเรียกผมด้วยชื่อที่ทำให้เหตุการณ์นี้เกิดอีก ผมใช้มือทั้งสองจับสะโพกเขาให้กระแทกสวนเข้ามาหาผม และเพิ่มจังหวะเข้าออกๆ จนสองครั้งสุดท้ายผมก็ได้ขึ้นสวรรค์

            ผมแช่ท่อนเนื้อแข็งไว้ภายในตัวเขา ปล่อยให้น้ำคาวขุ่นพวยพุ่งอยู่ภายในตัวแบคฮยอนจนสุด แล้วค่อยถอนออก แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ เขา แบคฮยอนนอนนิ่งหอบหายใจถี่อยู่ข้างๆ ผม เขายังคงสะอื้นไห้อยู่ ตัวสั่นเทาและเมื่อผมปลายตามอง เขาก็ขดตัวตะแคงข้างหนีหน้าผม

            ขาอ่อนตรงสะโพกของเขาสั่นนิดๆ จากกิจกรรมเมื่อครู่ ผมเห็นน้ำคาวขุ่นของผมไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อน รอยแดงช้ำรอบๆ ตัวเขาและแรงสั่นเทาจากการสะอื้นที่ตัวเขา ทำให้ผมแทบจะหยุดหายใจ ผมลุกขึ้นเอื้อมผ้าห่มบางมาปิดตัวให้เขา สมองผมแทบจะตื้อคิดอะไรไม่ออกหลังจากที่เห็นสภาพเขาหลังจากที่โดนผม “ข่มขืน”

>>กลับไปอ่านต่อแล้วก็เม้นที่  http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1122693&chapter=11  นะคะ <<