Lucifer Satan 04 แหกกฏ [NC]

“ฮึก....”ปลายจมูกโด่งกลับมาซุกไซร้ที่ลำคอผมเช่นเดิม จากที่เมื่อสักครู่เขาถอนตัวขึ้นไปสบตากับผมเพื่อพูดประโยคนั้นออกมา เขาเปลี่ยนจากนั่งทับตัวผมเป็นคร่อมตัวแทน มือข้างหนึ่งถูกใช้เพื่อยันตัวเขาไว้กับเตียง ส่วนอีกข้างก็ทำงานดีไม่แพ้กัน มันกำลังทึ้งเสื้อผ้าชิ้นบางของผมออกอย่างไม่ใยดีว่ามันจะฉีกขาดแค่ไหน

ตัวผมสั่นไม่แพ้กับหัวใจ ขนาดเสื้อผ้าที่ผมใส่มันเป็นของเขาเอง เขายังไม่ใยดีมันเลย แล้วนับประสาอะไรกับร่างกายของผม? ผมไม่ได้นอนร้องไห้อยู่เฉยๆ พยายามแล้วที่จะดันอกของเขาบ้าง พลิกตัวหนีบ้าง พยายามขัดขืนอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้เขาคิดว่าผมสมยอม

“อ๊ะ! คุณอย่า!”ผมเด้งตัวจนเกือบจะนั่งขึ้นเมื่อเขาออกแรงดึงกางเกงขาสั้นออกจากตัวผม เมื่อเขาถอดมันออกได้สำเร็จอีกมือก็ยกขึ้นมากดไหล่ผมให้นอนลงไปที่เดิม แน่นอนว่าผมขัดขืนแล้วแต่สู้แรงเขาไม่ได้สักนิด

เพี๊ยะ!! เสียงดังสนั่นไปทั่วห้อง มันเป็นเสียงฝ่ามือของผมเอง ผมฟาดมันขึ้นไปจนโดนหน้าเขา ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะผมกำลังป้องกันตัวเองต่างหาก

“.......นาย ตบฉันหรอ?”เขานิ่งอึ้งไปสักพัก มองหน้าผมวินาทีที่มือฟาดไปโดนด้วยสายตาไม่เชื่อว่าตัวเองถูกตบ หลังจากนั้นผมไม่กล้าแม้แต่จะกลืนน้ำลายลงคอ ตัวสั่นมือสั่นไปหมด เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ มันเย็นชาและน่ากลัว ร่างสูงที่อยู่ในท่าคร่อมกายผมอยู่ใช้มือข้างหนึ่งถูหน้าตัวเองตรงที่ถูกตบ ก่อนที่มือนั้นจะเข้ามากุมลำคอของผมด้วยความเร็ว

ผมหลับตาแน่นเพราะคิดว่าต้องถูกตบกลับมาแน่ๆ แต่เปล่าเลย เขากำลังจับคอผมอยู่ เรียกมันว่าบีบคอก็ได้ อุณภูมิที่ฝ่ามือพุ่งทะยานสูงขึ้นจนผมรู้สึกได้ เสียงสะอื้นมันเล็ดลอดออกมาเอง กลัวจนตัวสั่นไปหมด แม้จะพยายามเก็บอาการแค่ไหน ก็ห้ามเสียงร้องไห้ไม่ได้ เขากำลังจะฆ่าผมใช่ไหมครับ? ไม่นานลูกไฟก็จะถูกปล่อยออกมาฆ่าผมใช่ไหมครับ? ความจริงผมควรจะดีใจไม่ใช่รึไง? แล้วผมจะมาร้องไห้อย่างหวาดกลัวทำไม?

“....เอาเลยสิ”ผมมองหน้าเขา เราสบตากัน แต่ต่างกันที่สายตา เขามองผมด้วยความโมโหหรืออาจจะรวมความโกรธเกลียดมากมายที่ซาตานใช้มองทูตสวรรค์อย่างพวกผม แต่ผมมองเขาด้วยสายตาสมเพช...........ตัวเอง ผมยอมแพ้แล้ว ถ้าหากเขาจะฆ่าผมซะตอนนี้ ตอนที่ผมไม่ได้แปดเปื้อนน้ำมือของเขา ผมคิดว่ายอมตายตอนนี้น่าจะดีที่สุดแล้ว

“!!!!!!!!!!!!!”

“แฮ่ก แอ่ก”เขายกมือขึ้นมาบีบคอผมอีกข้าง รวบรัดนิ้วมือไปรอบลำคอ แถมแรงและความร้อนที่มือมันเพิ่มขึ้นมาด้วยอย่างที่ผมรู้สึกได้ทันที มันร้อนเหมือนกับยืนกลางแดดให้ดวงอาทิตย์แผดเผา แถมลมหายใจก็ติดขัดขึ้นมาทันที หายใจไม่สะดวกตามต้องการ

สายตาพลันไปมองใบหน้าของร่างสูง ยิ่งอยากจะตายให้เร็วๆ ภาวนาให้เขาปล่อยลูกไฟออกมาฆ่าผมสักที แต่มันก็นานจนผมทรมาน เขาบีบคอผมอยู่อย่างนั้น หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการ? เขาอยากให้ผมทรมานใช่ไหม? ตอนนี้ผมก็ทรมานแล้วไง ยังอยากได้อะไรจากผมอีก?

ผมส่งสายตาทรมานไปให้เขา อยากถามกับเขาว่าผมทรมานสมใจเขาแล้วรึยัง? ตอนนี้ผมรู้สึกสมองตื้อไปหมด ลมหายใจมันเริ่มจะหมดไปถึงคราวต้องกลั้นลมหายใจเฮือกสุดท้ายไว้ในท้อง ไม่ยอมปล่อยมันออกมา

“หึ...นายทำได้แค่ตบฉันรึไง?”เขายิ้มมุมปาก หน้าตาร้ายกาจยิ้มเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาให้ผม เขาปล่อยมือออกจากลำคอและใช้แขนยันเตียงไว้ กลับมาอยู่ในท่าคร่อมร่างกายผมตามเดิม

“.......................”ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ตักตวงลมหายใจเข้าปอดอย่างจริงจัง บางทีผมก็อยากตัดพ้อตัวเองที่ถึงแม้ว่าอยากจะตาย แต่ร่างกายก็ยังดิ้นรนที่จะเอาตัวรอดอยู่ ยังอยากหายใจอยู่อีกหรอลู่หาน? ผมถามร่างกายตัวเองก่อนจะลืมตามองหน้าเขาต่อ ภาพใบหน้าของเขาเบลอไปหมดเพราะน้ำตาที่เอ่อคลอรอล้นออกจากเบ้า ผมเสียน้ำตาไปมากเท่าไหร่แล้ว? เท่าไหร่กันถึงจะพอให้เขาเมตตาผมบ้าง หรือว่าแค่น้ำตามันน้อยไป?

“แต่ฉันทำได้มากกว่านั้น ฉันจะทำให้นายสกปรกจนไม่มีหน้าขึ้นไปเหยียบสวรรค์อีกเลย!”ร่างสูงตะโกนใส่ผมพร้อมกับการทำงานของมือหนา ร่างสูงฉีกเสื้อผ้าที่ยังเหลืออยู่ให้หลุดออกจากร่างกายจนเปลือยเปล่า

“ไม่อย่า!!!”ผมร้องเสียงหลงห้ามเขา พยายามแล้วที่จะปัดป่ายสองมือที่ยุ่มยามทั่วกายผม แต่ร่างสูงไม่แม้แต่จะฟังเสียงของผมเลย ไม่แม้แต่จะมองหน้าผมด้วยซ้ำ มือข้างหนึ่งกดไหล่ผมให้ร่างกายจมลงกับเตียง ส่วนมืออีกข้างก็ไล่บีบเน้นไปทั่วตัวผม

“ฮึก...คุณก็รู้ว่ามันห้าม...คุณจะแหกกฏรึไง..”ผมพยายามร้องห้าม อธิบายเขาทั้งน้ำตา มองดูเขาลูบไล้ร่างกายอย่างเจ็บปวด ทุกสัมผัสของเขามันทำให้ตัวผมเป็นรอยแดงจนแทบจะช้ำ คำว่าลูบไล้อาจจะฟังดูอ่อนโยนไปกับที่เขากำลังทำ เรียกมันว่าเขาบีบเค้นมือไปทั่วร่างกายของผมดีกว่า

คุณอยากรู้ไหมว่าที่ผมพูดหมายถึงอะไร? ผมกำลังจะเตือนสติของเขาว่าถ้ายังไม่หยุด เขาจะแหกกฏข้อสำคัญของทั้งสวรรค์และนรก ถ้าเกิดมีเพศสัมพันธุ์ข้ามฝ่ายกัน คนนั้นจะต้องโดนลงทัณฑ์ จะต้องโดนขับไล่และฆ่าฟันจากพวกเดียวกัน

ก่อนหน้านี้มีทูตสวรรค์ที่ถูกปีศาจข่มขืน เธอคนนั้นเป็นผู้หญิง เธอถูกห้ามไม่ให้ขึ้นไปโลกด้านบน ถูกสาปแช่งไม่ให้กลับขึ้นไปได้อีก โดนยึดปีกและต้องใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อนที่โลกมนุษย์ หลบซ่อนจากอะไรล่ะ? จากพวกปีศาจที่จ้องจะฆ่าทูตสวรรค์เป็นทุนเดิมและเจ็บปวดที่สุดคือหลบซ่อนจากทูตสวรรค์ด้วยกันเอง โดนตราหน้าว่าเป็นคนทรยศทั้งๆ ที่ความผิดใช่ว่าเป็นเพราะเธอไม่ เธอคงจะเจ็บปวดน่าดู และผมไม่อยากตกอยู่ในสภาพนั้น

แล้วนี่ผมเป็นผู้ชาย คนบนสวรรค์จะลดโทษให้ผมไปอยู่มนุษย์แบบเธอคนนั้นไหม? ความผิดที่ผมจะถูกยัดเยียดให้อาจจะมากกว่าหนึ่ง ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้เป็นคนก่อนมันขึ้น ลดโทษธรรมดาผมว่าคงไม่หรอก ผมคงจะโดนฆ่าตายตั้งแต่พาร่างกายสกปรกขึ้นไปเหยียบก้อนเมฆบนนั้นแล้วล่ะ

แล้วถ้าเป็นฝั่งปีศาจล่ะจะโดนอะไร? ผมไม่รู้หรอก...แต่ดูจากใบหน้าของซาตานใจร้ายคนนี้ ผมไม่เห็นว่าเขาจะหวาดกลัวกฏเหล็กข้อนั้นเลยสักนิด ตรงกันข้ามกับผมสิ้นเชิง

เสียงสะอื้นและเสียงร้องห้ามดังตลอดไม่ขาดสาย ผมพยายามแล้วที่จะดิ้นรนหาทางรอดจากมือเขา แต่มันจะได้ผลอะไร? ยิ่งผมหันหนี เขาก็ยิ่งบีบตัวผมแรงขึ้น มือสากไล่วนอยู่ที่ต้นขาผมจนต้องสะดุ้งเฮือก พอเด้งตัวขึ้นมาก็ถูกเขากดไหล่ให้นอนจมลงกับเตียงที่เดิม

“อ๊ะ! อย่า ฮือออออ คุณ ฮึก เอาออก”มือหนาที่ไล่วนอยู่ที่ต้นขาของผม กำลังดุนดันอยู่ที่ปากทางด้านหลัง เขาวนไปมาอยู่ไม่กี่ทีก็สวนนิ้วแข็งเข้าไปมาข้างใน ผมกระตุกตัวอย่างแรงเพราะสิ่งแปลกปลอมแข็งเย็นนั้นเข้ามาลึกมาก ร่างสูงดุนดันมันเข้าไปทั้งๆ ที่มันคับแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ ใบหน้าของผมต้องบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดและแน่นอนมันถึงทำให้เขายกยิ้ม แถมส่งเสียงขำในลำคออย่างสบายอารมณ์

ซาตานไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว มีแต่เสียงหัวเราะทุ้มต่ำกับใบหน้าที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ ผมพยายามใช้ทั้งมือและเท้าผลักเขาออกจากตัว ถ้ามือทำอะไรเขาไม่ได้ ผมก็ใช้เท้ายันไปที่ตัวเขา แต่อยู่ๆ ร่างสูงก็เลิกใช้มือกดไหล่ผม เปลี่ยนมาเป็นจับข้อเท้าไว้แทน

เมื่อผมพยายามฉุดตัวเองให้นั่งขึ้นมันจึงทำให้เขาดันนิ้วเข้ามาแรงกว่าเก่า จนตอนนี้มันเข้าไปได้สุดนิ้ว ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เรื่องแบบนี้ผมไม่เคยมาก่อน และไม่คิดว่าจะต้องถูกทำร้ายขนาดนี้ด้วย ผมแผดเสียงร้องไห้จนเจ็บคอ สายน้ำตาแทบจะออกมาเป็นสายเลือด พยายามดิ้นหนีสุดแรง ก็เปล่าประโยชน์ แต่จะให้ผมนอนนิ่งเฉยให้เขาย่ำยีแบบนี้ ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

ผมพยายามยันตัวให้ลุกขึ้นนั่งจนได้ แต่ก็ด้วยความยากลำบาก เวลาผมจะลุกขึ้น เขาก็ยกข้อเท้าของผมให้สูงจนต้องหงายตัวลงไปอีก แต่คราวนี้ผมจับไหล่ของเขาไว้แน่น พยายามทุบตีหยิกจิกก็แล้ว แต่เขาก็เหมือนจะไม่รู้สึกรู้สากับที่ผมกำลังต่อต้านสักนิด

“.......................”ดวงตาร้ายกาจฉายมามองผมที่กำลังหยิกไหล่เขาเพียงแค่เสี้ยววินาที

“!!!!!!!!”ผมทุบไหล่แรงขึ้นหลายครั้งเพราะเขานั่งลงกับเตียงยืดขาไปทางที่วางหมอนจนเหยียดตรงและจับตัวผมลอยขึ้นให้ไปนั่งอยู่บนขาของเขา

“อ๊ะ ฮื่ออ ค่ะคุณ โอ้ย!”ผมร้องออกมาดังลั่นเพราะเจ็บปวด เขาจัดท่านั่งเมื่อสักครู่แน่นอนว่าเขาต้องถอนนิ้วออกจากตัวผม แต่พอเขาจัดแจงท่านั่งของตัวเองเสร็จเรียบร้อย ก็ดันนิ้วเข้ามาในช่องทางคับแคบของผมอีกครั้งทันที โดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว มันเจ็บหน่วงไปทั่วบริเวณที่เขากระแทกนิ้วเข้าออก น้ำตาของผมหยดกระเด็นลงหยดแล้วหยดเล่า ให้กับความเจ็บแสบด้านล่างภายในช่องทางลับ ทุบตีเขาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหยุด ถ้าถามว่าทำไมผมไม่ร้องห้ามเขา ผมลองแล้วครับและมันยิ่งทำให้เขาทำผมแรงขึ้นอีก

ท่อนนิ้วแข็งกระทั้นเข้าออกที่ช่องทางของผมอย่างฝืดเคือง แต่เขาก็ยังพยายามที่จะขยับมันอยู่ ผมก้มลงมองข้างล่างอย่างหวาดกลัว ยังไม่ทันได้เห็นว่าเขาทำร้ายผมขนาดไหน สายตาของผมก็พลันไปเห็นก้อนเนื้อใหญ่ที่กำลังขยับอยู่ใต้ร่มผ้าของเขา ผมชะงักตาเงยหน้าขึ้นทันที พยายามกลืนน้ำลายลงคอให้ได้ สายตาผมหยุดอยู่ตรงที่ร่างสูง เขามองหน้าผมพร้อมกับยิ้มมุมปาก ผมไม่ชอบเลย...

ชั่วพริบตาเขาลุกขึ้นจากเตียงและแน่นอนว่าตัวผมหงายแผ่นหลังจมลงกับเตียงอีกครั้ง ตามด้วยคนตัวใหญ่กว่าทาบทามทับตัวมาติดๆ เขาถอนนิ้วออกไปแล้ว ผมแสบไปหมดตามช่องทางที่เขาพยายามดันนิ้วเข้ามาเมื่อสักครู่ ปลายลิ้นของร่างสูงแตะลงที่ติ่งไตบนเนินอกผมเบาๆ ก่อนจะครอบครองดูดดุนมันทั้งไต

ผมสะดุ้งบิดตัวดันไหล่เขาหนีสัมผัสวาบหวาม ยอดติ่งไตบนเนินอกชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำลายของเขา ปลายลิ้นเล็กไล่วนไปมา บ้างก็ใช้ปากดูดแรงจนเกิดเสียงน่าอาย ตอนนี้เขาไม่ได้ทำให้ผมเจ็บ แต่ผมก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่ามือข้างหนึ่งของเขากำลังปลดซิบกางเกงตัวเองออก...

“คุณ!!!!”ผมออกแรงดันไหล่เขามากกว่าเดิม ดันจนสุดแรงแล้วก็ทำได้แค่ให้ใบหน้าของเขาถอนออกมาจากอกผมเท่านั้น ร่างสูงเงยหน้ามาสบตา คราแรกคิ้วเรียวผูกติดกันบ่งบอกว่าถูกขัดใจ แต่สุดท้ายก็ยกยิ้มขึ้นมาให้จนผมรู้สึกขนลุก มือเขายกขึ้นมาจับคางผมไว้ให้มองตรงไปที่หน้าตัวเอง

ร่างกายของผมสั่นไหวไปกับความรู้สึกที่มีท่อนเนื้ออุ่นๆ ถูไถไปมาที่ต้นขา ก่อนหน้านี้ที่เห็นมันขยายคับใหญ่ภายใต้เป้ากางเกงของซาตาน แค่เห็นตอนนั้นผมก็หวาดกลัวจะตายอยู่แล้ว นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่มันไม่มีอะไรห่อหุ้ม ผงาดใหญ่โตแนบชิดกับเนื้อขาอ่อนของผม ไม่นานเขาก็ยิ้มชั่วร้ายออกมา

“อย่าทำผมเลยได้ไหม?”ผมพยายามพูดออกไปเสียงอ่อน แม้ว่ามันจะยากลำบากเพราะเขาบีบคางผมอยู่ก็เถอะ แต่ผมอยากพยายามรั้งให้ถึงที่สุด

“อะไรที่นายไม่ชอบนะลู่หาน ฉันจะทำ!”เขาพูดมันใส่หน้าผมเต็มเสียงจนผมสะดุ้งตัวชาวาบ ตอนนี้เขาเลิกบีบคางและไม่ได้บังคับกดให้ผมนอนลงกับเตียง เขาเปลี่ยนมือไปจับยึดเอวผมไว้และพยายามแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาของผม มันยากหน่อยเพราะผมถีบขาสะเปะสะปะไปทั่วอย่างไม่ยอมง่ายๆ

แต่คุณได้ยินที่เขาพูดเมื่อสักครู่ไหม? เขาจะทำทุกอย่างที่ผมไม่ชอบ จะทำทุกอย่างที่ผมขัดขืน สุดท้ายเขาก็เข้ามานั่งกลางระหว่างขาของผมได้ ร่างสูงทรงตัวชันเข่าอยู่ตรงกลาง จับขาของผมทั้งสองข้างให้รัดเอวเขาไว้ มือข้างหนึ่งกลับมากดหัวไหล่ อีกข้างจับเอวของผมไม่ให้ดิ้น ท่อนเนื้อร้อนถูไถไปมาอยู่ตรงปากทางเข้า ผมสะอื้นร้องไห้หนักเข้าไปใหญ่เมื่อรู้สึกว่าที่ทำไปทุกอย่างมันไร้ค่า เขาไม่ยอมฟังเสียงอ้อนวอนของผมสักนิด

“.........อย่าทำให้ผมแปดเปื้อนได้ไหม?”ผมพยายามเค้นคำพูดไม่ให้ติดคำสะอื้นออกไป ผมรู้ว่าผมพูดเบา แต่เขาก็ยังได้ยินมัน ร่างสูงส่งตาดุดันมาที่ผมอีกครั้ง ผมมองเขาอย่างอ้อนวอนด้วยน้ำตา โดยที่ไม่ได้คิดว่าคำที่ขอร้องไปมันจะทำให้เขาโกรธหรืออารมณ์เสียไปมากกว่านี้เลยสักนิด ผมพูดความจริงนี่นา

“หึ....”เสียงของเขาทำให้ผมรู้ว่าคำอ้อนวอนมันไม่มีประโยชน์และยิ่งมันทำให้เขาชอบใจว่าตัวเองเอาชนะผมได้อีกต่างหาก

“โอ้ย!!! คุณ! อ๊ะ อื้ออ”เขาจับท่อนเนื้อร้อนนั้นดันเข้ามาในตัวผม มันยากลำบากและสร้างความเจ็บปวดให้ผมอย่างมาก แค่นิ้วเดียวเมื่อสักครู่ผมก็แสบจะแย่ แล้วนี่อะไร? เขายัดเยียดอะไรเข้ามาในตัวผม? ก้อนเนื้อและเนื้อเยื่อปากช่องทางเบียดเสียดกันแน่นอย่างไม่มีใครยอมใคร เขาก็พยายามดันส่วนหัวท่อนเนื้อเข้า ส่วนผมก็กระตุกเกร็งตัวไปหมด

“นายจะดื้อไปได้สักแค่ไหนลู่หาน?”เขาพูดเสียงอ่อนมาให้ผม ใบหน้าของเขายังคงมียิ้มชั่วร้ายแฝงอยู่ตลอดเวลา ผมมองเขาด้วยสายตาไม่เข้าใจและส่ายหน้าไปมา ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาคงไม่ยอมหยุดง่ายๆ แต่ผมก็ยังหวังให้เขาไม่ทำร้ายผมมากไปกว่านี้

กึด! เสียงปากทางฉีกขาดเพราะเขากดสะโพกลงอย่างเร็วและแรง ไม่มีการรอให้คุ้นชินหรือรอให้ผมปรับตัวใดๆ ทั้งสิ้น เขาทำหน้าตาสะใจด้วยซ้ำที่ผมเจ็บปวด

“โอ้ยยยยยย ฮึก ฮืออ”ผมดิ้นบิดไปทั้งตัว สองขาเกร็งยกสูงขึ้นพร้อมกับเชิดใบหน้ามองขึ้นไปบนเพดาน ปล่อยเสียงร้องออกมาดังลั่น เจ็บจนน้ำตาทะลักออกมากองแฉะเต็มหน้า มือหนาทั้งสองข้างจับสะโพกของผมยึดแน่นไว้ ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออก ผมกลั้นหายใจและดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดอย่างกับคนกำลังขาดอากาศหายใจ เสียงเนื้อกระทบกันมันไม่มีหรอกครับ ได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของผมเองดังไปทั่วห้อง

ตอนนี้ท่อนเนื้อร้อนนั้นเข้ามาในตัวผมได้ทั้งหมด และเขากำลังขยับขย่มมันเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม เหมือนกำลังกดย้ำแทรกเข้าไปให้ลึกสุดทางเพื่อแตะจุดกระสัน การสอดใส่มันง่ายขึ้นและเขาก็ทำหน้าตาพอใจที่ผมเลือดไหลออกมาช่วยอำนวยความสะดวกให้เขา จังหวะสอดใส่มันทำให้ผมแทบจะขาดใจ มันเจ็บมากและผมมีความคิดที่ว่า ไม่อยากจะอยู่ต่อไปอีกแล้ว ไม่ต้องรอให้ผมถูกทูตสวรรค์คนอื่นฆ่าเมื่อได้กลับขึ้นสวรรค์หรอก ผมอยากจะตายมันซะตอนนี้เลย

“อ่า...ของนายมันดีกว่าที่ฉันคิดซะอีกนะ”เขาแอบครางออกมาเสียงกระเส่า ก้มลงมาพูดกับผมข้างหู อย่างกับกลัวว่าผมจะไม่ได้ยิน ผมหลับตาและดันไหล่เขาออกห่างอยู่ตลอดเวลา แม้ว่ามือไม้จะสั่น

“อย่าทำท่ารังเกียจฉันนักเลย ตัวนายตอดรัดฉันดีขนาดนี้”เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าเยาะเย้ย เขารู้ว่ามันกำลังทำร้ายจิตใจผม ความจริงผมเคยคิดว่ายังไงทุกคนต้องมีทั้งด้านดีและไม่ดี ไม่ว่าจะเป็นซาตานหรือทูตสวรรค์ แต่สำหรับเขา...ด้านดีของเขาอยู่ไหนกัน?

“โอ้ยคุณ!! ผะผมเจ็บ อ๊ะอ๊า”เขาใช้มือทั้งสองข้างจับขาของผมไว้แน่น ก่อนจะยกมันขึ้นสูงจนปลายเท้าเลยศีรษะของเขาขึ้นไป ท่อนเนื้อแข็งสอดใส่เข้ามาได้ลึกกว่าเดิม เขาพยายามดันมันลงจนลึกสุดทาง แล้วก็ถอนออกไปจนส่วนหัวหลุดพ้นออกไป ก่อนจะกระแทกมันเข้ามาใหม่ ผมหายใจขาดห้วงเพราะรู้สึกจุกไปหมดทั่วท้อง ตอนที่เขาถอนท่อนเนื้อออกไปก็รู้สึกโหวงเหวงที่ท้องน้อย แต่พอเขากระแทกมันกลับเข้ามาผมก็รู้สึกจุก ทุกอย่างวนเวียนซ้ำไปมาหลายรอบจนผมหายใจไม่ทัน จะฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นก็ไม่ได้ จะดิ้นหนีไปไหนก็ไม่ได้ มีเพียงแค่สายตาที่สามารถหนีภาพโหดร้าย หันมองไปทางอื่น ไม่สบตาเขาหรือมองสิ่งที่เขากำลังทำกับตัวผม

“ไม่ปากดีตั้งแต่แรก ก็ไม่เจ็บตัวหรอกลู่หาน”เขาปล่อยขาผมลงกับเตียงและโน้มตัวลงมาพูดกับผมใกล้ๆ ช่วงล่างยังคงฝังอยู่ในตัวผม ตอนที่เขาโน้มตัวลงมาพูดด้วย ผมก็หลับตาใส่ อยากจะฟังแบบหูซ้ายทะลุหูขวา แต่มันก็ทำไม่ได้ เขาจะบอกว่าผมผิดอีกแล้วหรอ? ผมทำอะไรมันก็ผิดไปหมดนั่นแหละ ถ้าเขาเป็นคนพาลแบบนี้

ผมนอนนิ่งหลับตาแน่นไม่ขัดขืนอะไรเขาอีก ปล่อยร่างกายทั้งแขนขาให้เขาจับยกขึ้นลงหรือวางในตำแหน่งที่ต้องการ ร่างกายนี้ไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตาเลยในความคิดของผม ร่างสูงฉุดตัวขึ้นและจับเอวของผมทั้งสองข้างแน่นจนเนื้อล้นออกมาตามนิ้วมือ เมื่อร่างสูงได้ที่ยึดเขาก็ขยับสะโพกเข้าออกกระทั้นกระหน่ำท่อนเนื้อเอ็นร้อนเข้ามาในตัวผมแบบไม่ยั้ง

“อัก ฮึก อ๊ะ ฮื่อ ฮึก”ผมสะอื้นไม่เป็นภาษา รู้แค่ว่าทุกการสอดใส่มันเจ็บปวดจนลืมหายใจ แม้ว่ามันจะเข้าออกได้ยากลำบากแต่เขาก็ยังพยายามดุนดันเข้ามาอยู่ตลอด จนตอนนี้มันเริ่มเข้าออกได้คล่องขึ้นเพราะน้ำเหนียวแฉะ ไม่รู้ว่าเป็นเลือดของผมหรือว่าน้ำคาวสกปรกของเขา

ผมนอนหายใจร้องไห้อย่างอ่อนล้า เขาไม่ยอมหยุดทำร้ายผมสักที ผมอยากจะกลั้นหายใจให้มันตายไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่สุดท้ายเมื่อกำลังจะหมดลม ผมก็ยังตักตวงลมหายใจเข้าปอดอยู่ดี ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า ทุกครั้งที่ผมกลั้นหายใจเป็นเวลานานๆ จังหวะการสอดใส่ของเขาก็ช้าเนิบนาบลงเหมือนรอให้ผมได้หายใจ แต่มันก็ไม่ได้นานอะไรมากมาย เขาก็กลับขยับเข้าออกรวดเร็วดังเดิม

นอกจากความรู้สึกเจ็บปวดที่ช่องทางด้านหลังแล้วผมยังรู้สึกหน่วงมากๆ ตรงส่วนกลางลำตัวของตัวเอง ผมพยายามชายตาไปมองมันแต่กลับได้เห็นมากกว่านั้น ร่างสูงใช้มือข้างหนึ่งกำท่อนเนื้อของผมไว้และชักมันขึ้นลงเร็วๆ ไม่แพ้กับการสอดใส่เลย

“อ๊ะ ค่ะคุณ”ผมพยายามดันมือไปที่หน้าขาของเขา หวังว่ามันจะช่วยให้ร่างสูงกระแทกท่อนเนื้อลงมาได้ช้าลงและยากลำบากมากขึ้น เพราะตอนนี้ผมเจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ว ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ใบหน้าร่างสูงตอนนี้มีแต่ความสุขและสะใจ มือของเขายังคงชักขึ้นลงอยู่ตลอด ส่วนท่อนเนื้อก็ขยับเข้าออกไม่ได้หยุดพัก

“อ่า...ลู่ หาน”เขาครางออกมาเป็นชื่อผม ไม่นานจังหวะเข้าออกก็หยุดลง เขาปักท่อนเนื้อกระตุกลงลึกจนผมคาดว่าปากทางต้องฉีกขาดกว่าเดิมแน่ๆ น้ำเหนียวเหนอะหนะทะลักออกมาจากยอดกลางลำตัวของผมทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ต้องการมันเลย

พรึบ! ไม่นานเขาก็ปล่อยของเหลวพวยพุ่งออกมาใส่ผนังภายในช่องทางของผมเต็มไปหมด รู้สึกได้ถึงน้ำร้อนเหนียวที่ไหลเวียนอยู่ในตัวชัดเจน เสียงก่อนหน้านี้มันคือเสียงปีกของเขาครับ 

***************** กลับไปอ่านต่อ+เม้นกันนะคะ LuciferSatan: 04 แหกกฏ [NC] 100%  **************