LuciferSatan 05 สกปรก [NC]

           “คุณ.....ผมขอร้อง ฮึก ยะอย่า”ผมพยายามปัดป่ายมือเขาให้เลิกยุ่งกับท่อนขาของผม แต่เพราะมันก็ยากเหลือเกินในเมื่อผมไม่สามารถฉุดตัวให้ลุกขึ้นไปห้ามได้ ผมปวดสะโพกไปหมดแค่ขยับเคลื่อนตัวยังลำบาก แต่ทำไมเขาถึงยังมีเรี่ยวแรงเหลือมากมายขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อสักครู่ก็ออกแรงมากกว่าผมซะอีก แต่คนที่เจ็บและทรมานมากกว่าคือผม อย่าทำร้ายผมอีกเลยได้ไหม?

            “ได้สิ ฉันจะไม่ทำตรงนี้”เขาพูดแล้วก็ยิ้มมุมปากมาให้ผม สายตาเจ้าเล่ห์และสิ่งที่เขาพูดมันยิ่งทำให้ผมกลัวเข้าไปใหญ่ ร่างสูงล้มเลิกความคิดที่จะบังคับแยกขาของผม เขาลุกขึ้นจากเตียงแล้วมานั่งทับตรงอก ร่างเปลือยเปล่ามันทำให้ผมตกใจมากพออยู่แล้ว แต่นี่เขาเล่นมานั่งทับอกผมไว้ ก้อนเนื้อที่ผมไม่อยากใช้คำว่าคุ้นเคยมันกำลังเด่นหราอยู่ตรงหน้าของผม ประสบการณ์มันทำให้ผมเม้มริมฝีปากแน่น กัดฟันและหลับตาไม่รับภาพใดๆ

            “มะไม่!!”ปลายนิ้วมือของเขากำลังพยายามบังคับให้ผมเปิดปากรับความใหญ่โตเข้าไป ผมทำได้แค่กัดฟันแน่นเม้มริมฝีปากให้ติดกันแบบไม่ยอมแพ้ ผมไม่ยอมให้เขาทำเรื่องสกปรกกับผมอีกหรอก แบบนี้มันมากเกินไปไหม? ผมหลับตาแน่นพยายามส่ายหน้าหนีมือแข็งๆ

            “ไม่หรอลู่หาน? ชอบตรงนี้มากกว่าหรอ?”เขากำลังพูดด้วยน้ำเสียงอย่างคนอารมณ์ดี มือข้างหนึ่งของเขาหลุดออกจากใบหน้าผมไปป้วนเปี้ยนอยู่ตรงต้นขาด้านหลัง มันทำให้ผมต้องเบิกตากว้างมองหน้าเขา

            “อ๊ะ..อึกฮึก”ปลายนิ้วแข็งกำลังถูไถอยู่ตรงช่องทางด้านหลังของผม มันช่วยไม่ได้ที่ผมตกใจและเผลอร้องออกมา มันเข้าทางซาตานคนนี้อย่างจัง เขาบีบปากผมไว้ไม่ให้ปิดและกระแทกท่อนเนื้อเข้ามาในปากผมทั้งลำจนเกือบสำลัก แน่นอนว่าผมพยายามจะหุบปากตอนที่เขากำลังกระแทกนั่นแหละครับ จังหวะที่เขาถอนมันออกผมก็พยายามแล้วที่จะดันมันออกไปให้หมด แต่แรงกระแทกของเขามันทำให้ผมขยับหน้าไปไหนไม่ได้เลย มือสองข้างของเขารู้งานเป็นอย่างดี

            “หื่อ ไม่เอาลู่หาน อย่าหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวไปมากกว่านี้เลยนะ”เขาเอ่ยปากบอกผม ร่างสูงที่กระทั้นสะโพกอยู่ตรงหน้าพูดกับผมโดยที่เราสบตากัน  ปลายนิ้วมือของเขาสอดเข้ามาในปากผมเพื่อเบิกทางไม่ให้ผมหุบปากลงได้เลย ท่อนเนื้อร้อนใหญ่มันเข้ามากระทุ้งในโพรงปากผมซ้ำไปซ้ำมา ความใหญ่โตและจังหวะกระทั้นของมันทำให้ผมแทบจะขาดใจ มือไม้จากที่พยายามดันตัวและผลักแขนคนตรงหน้าพลันร่วงลงแนบกับเตียงอย่างคนหมดแรง ท่อนเนื้อยาวแทงลึกจนผมเกือบจะสำลัก น้ำเหนียวจากปลายยอดของมันผสมปนเปกับน้ำลายของผมไปหมด เขาเพิ่มจังหวะให้ถี่รัวมากกว่าเดิมเหมือนกำลังจะทนไม่ไหว ดวงตาของผมพร่ามัวไปหมดด้วยหยดน้ำตา

            แรงกระแทกถี่รัวช่วงสุดท้ายผมคิดว่าครั้งนี้เขาคงจะปล่อยน้ำคาวใส่ปากผมแน่นอน แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เขาถอนมันออกจากปากผมแล้วลุกขึ้นไปจับเรียวขาของผมแยกออกจากกัน เขาทำมันได้อย่างง่ายดายเพราะผมไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น ผมไม่อยากจะรู้แล้วว่าเขาจะย่ำยีอะไรผมอีก

            “ฮึก...อื้อ”ปลายท่อนเนื้อแฉะแทงเข้ามาในตัวผมโดยมีนิ้วมือของเขาช่วยแหวกช่องทางให้มันเข้ามาได้สะดวกและลึกขึ้น สะโพกของเขากดลงเข้ามาอย่างรวดเร็ว รอบเดียวทั้งท่อน สีหน้าของเขาดูมีความสุขกับการทำร้ายร่างกายของผมมากเลยครับ ผมจุกไปทั่วท้อง หายใจไม่เคยได้เต็มปอดสักครั้ง ตอนที่เขาเริ่มยึดเอวผมและกระแทกมันเข้าออกจากตัวผมนั้น ผมต้องกลั้นหายใจและหลับตาหนีภาพร้ายกาจตรงหน้า

            ช่องทางด้านหลังของผมจากที่มันเพิ่งผ่านการย่ำยีมามันยังรู้สึกแสบร้อนและเจ็บปวดบริเวณที่ฉีกขาดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มันชาไปหมดแล้วครับ ท่อนล่างของผมเหมือนไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว เรียวขาสั่นระริกแต่ผมไม่สามารถบังคับมันให้หุบหรืออ้าได้อีกแล้ว เขาเป็นคนบงการร่างกายของผมทั้งหมด

            “อ๊ะอ่ะอ่ะ”ผมครางกับจังหวะการกระแทกของเขา ท่อนเนื้อใหญ่ยัดเข้าออกใส่ตัวผมถี่รัว ร่างสูงเชิดหน้าขึ้นสูงสีหน้าดูอิ่มสุขไม่น้อย ต่างกันกับผม...

            พรึบ! ปีกดำของเขากางออกอีกครั้งพร้อมกับหยาดน้ำร้อนพวยพุ่งเข้ามาในตัวผมอีกแล้ว ผมสกปรกอีกแล้ว เปลือกปิดตาลงเมื่อรู้สึกเหมือนร่างสูงกำลังจะมองลงมาที่ผม

            คำว่าสกปรกดังอยู่ในหัวตลอด ผมไม่ได้หมายความแค่น้ำคาวของเขาที่ไหลเวียนอยู่ตรงช่องทางของผมเท่านั้นนะครับ ความหมายของคำว่าสกปรกมันมากกว่านั้น มันเกี่ยวโยงไปถึงข้อห้ามของสองโลก เมื่อมีเพศสัมพันธุ์กันแล้ว ต่างคนเหมือนมีตราประทับว่าเป็นของกันและกัน

            สำหรับโลกสวรรค์คนที่ถูกฝ่ายนรกย่ำยีหรือแม้จะสมยอม พวกเขาจะมองคนนั้นด้วยหางตา ขับไล่และรังเกียจ ผมไม่อยากถูกมองแบบนั้น ผมไม่อยากอยู่ที่นี่และผมไม่อยากถูกไล่ออกจากสรวงสวรรค์

            ร่างสูงปักกายไว้อย่างนั้น เขานิ่งไปจนผมต้องลืมตาไปมอง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขากำลังยิ้มอย่างสะใจ ซาตานไม่มีด้านดีบ้างเลยรึไงนะ? เขากำลังกำท่อนเนื้อของผมอยู่ทั้งลำ รอยยิ้มของเขาฉายออกมาอย่างสมเพชเมื่อร่างกายของผมซื่อตรงกับสัมผัสที่เขายัดเยียดให้

            “ฮึก...ผมผะผิดอะไร? ฮึก คืนนั้นผมช่วยคุณไว้นะ ทำไมตะต้อง อ๊ะ ทำไมต้องทำกับผมขนาดนี้?”ปากของผมสั่นไปหมด ตอนแรกคิดว่าจะพูดไม่ได้ซะแล้ว แต่สุดท้ายก็บังคับเปล่งเสียงในสิ่งที่อยากจะพูดออกมาได้ ไม่ใช่ยากลำบากแค่เพราะปากผมเพิ่งถูกเขาใช้ระบายอารมณ์เท่านั้นนะครับ แต่มันยากเพราะเขากำลังชักมือขึ้นลงเล่นกับท่อนเนื้อของผมอยู่ด้วย

            ปีกขนนกสีดำของเขาไม่ได้หายไปเพียงแต่มันหุบลงแทนที่เมื่อสักครู่มันกางผงาดอยู่ สิ่งที่ผมพูดไปเขาทำเหมือนไม่ได้ยินมัน มือแข็งชุ่มน้ำแฉะจากปลายยอดส่วนอ่อนไหวของผมไปหมด ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจไปแล้วแต่มันก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย นอกจากความร้ายกาจของซาตานตัวพ่ออย่างเขา

            ผมหลับตาลงอีกครั้ง เปลือกตามันหนักอึ้งขึ้นมาเอาดื้อๆ ไม่กี่วินาทีเขาก็หยุดมือแต่ยังไม่ปล่อยออกจากท่อนเนื้อของผม เขาจับมือไว้อย่างหละหลวม

            “ตอนนั้นฉันบอกให้นายหนีไปแล้วทำไมไม่ไปล่ะ?”เสียงเย็นชาของเขาดังขึ้นแทรกเสียงหอบหายใจของผมขึ้นมา สิ้นเสียงพูดมือแข็งก็ทำงานต่อจากเดิมทันที คราวนี้ไม่มีผ่อนจังหวะเลย เขากำท่อนเนื้อของผมแน่นจนผมปวด แถมชักนำมันขึ้นลงอย่างรวดเร็ว

            “อ๊ะ อ๊ะ...ฮึก ฮื้อ คุณ อ๊ะ”ความรู้สึกมากมายทั้งเจ็บปวด เสียใจ ทรมาน ท้อใจต่างๆ นานามันถูกปล่อยออกมาเป็นน้ำตาและเสียงครางที่ฟังไม่รู้เรื่อง เขาไม่ได้ยุ่งกับท่อนเนื้อของผมอย่างเดียว สะโพกของเขากำลังขยับเข้าออกอีกครั้ง มันหน่วงเจ็บไปหมดที่ท้องน้อยและช่องทางด้านหลัง

            “อ๊า!!”ไม่กี่ครั้งที่เขาเริ่มขยับตัวเองกระแทกเข้ามาหาตัวผม น้ำขุ่นเหนียวก็ทะลักออกมาจากปลายยอดสีแดงของผมอย่างน่าอาย มันพุ่งออกมาพร้อมๆ กับปีกขนนกที่คับแน่นอยู่ระหว่างกลางแผ่นหลังกับเตียงนอน มันยิ่งเพิ่มความอับอายให้ผมเข้าไปอีก ปีกกางออกมาแนบกับเตียงอย่างนี้มันบ่งบอกว่าผมถูกเขาผลักให้อารมณ์ทะยานไปขึ้นสวรรค์ ต่างกับจิตใจของผมที่กลับจมอยู่ในนรกแห่งนี้

            น้ำเหนียวของร่างสูงทะลักใส่ช่องทางคับแน่นของผมรอบที่เท่าไหร่กันล่ะ? มันเยิ้มล้นออกมาเลอะต้นขาของผมและหยดลงที่เตียง ตัวผมสั่นไปหมดเพราะกิจกรรมหักโหมเมื่อสักครู่ ถึงเขาไม่ได้ฆ่าผมโดยตรงแต่ตอนนี้ผมก็เหมือนถูกเขาฆ่าให้ตายทางอ้อมแล้วล่ะครับ

            เขาพูดมาเหมือนว่าผมเป็นคนผิด ทั้งๆ ที่ผมช่วยเขาไว้ ไม่ได้ทำร้ายหรือคิดร้ายใดๆ กับเขาทั้งสิ้นเลย เพียงแค่คิดว่าไม่ว่าใครก็ตาม จะสวรรค์หรือนรก ทุกคนต้องมีทั้งด้านดีอยู่แน่ แต่สงสัยผมคงเข้าใจผิด

            ร่างสูงถอนกายออกอย่างง่ายดายเพราะน้ำแฉะมากมายที่หล่อเลี้ยงช่องทางกับก้อนเนื้อของเขานั่นแหละ ผมปล่อยกายไว้อย่างนั้น ไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน ดวงตาปิดลงและพยายามหายใจให้สม่ำเสมอดั่งคนที่หลับไหล

***************** กลับไปอ่านต่อ+เม้นกันนะคะ http://my.dek-d.com/pumokasu/story/viewlongc.php?id=1188426&chapter=6   **************