LuciferSatan 12 เกิดเหตุ [NC18+]

“งั้นระเบียง”ผมพูดขึ้นมาลอยๆ เชิงมัดมือชกด้วยซ้ำ ก้าวเท้าฉับๆ ไม่ถึงสามก้าวลู่หานก็เงยหน้ามามองผมแล้วพูดว่า...

“เตียงเถอะ....นะ”ลู่หานพูดว่าอะไรนะ? ผมสาบานว่าถ้าเขาไม่ได้ก้มหน้างุดๆ ลงไปกับอกผมตอนนี้ แล้วเวลาพูดเสียงก็สั่นๆ ผมจะไม่ยิ้มแก้มแตกเท่านี้ ผมไม่ได้ก้าวเท้าต่อไปที่ไหน อีกนิดเดียวก็เป็นระเบียงแล้วครับ ผมยืนนิ่งอยู่เพราะไม่คิดว่าลู่หานจะกล้าออกความเห็นเรื่องแบบนี้ ยืนนิ่งอยู่นานจนร่างบางเงยหน้ามามอง ผมแทบจะหุบยิ้มไม่ทัน

ผมมองหน้าเขาแล้วกระพริบตาช้าๆ สองสามที ประมาณว่าทำไมผมต้องทำตามที่เขาบอกด้วย ในตัวเลือกของผมไม่มีที่เตียงสักหน่อย

ผมถอนหายใจแล้วหันหลังกลับเดินไปที่เตียง...ผมไม่ได้ใจดีอยากตามใจเขาหรอกนะครับ เพียงแต่ถ้าที่ระเบียงลู่หานอาจจะไม่ไหว บนเตียงสบายกับร่างกายของเขามากกว่าน่ะครับที่ผมต้องการจะบอก

วางร่างบางลงกับเตียงอย่างเบามือ ลู่หานหลบสายตาผมทันทีที่ปล่อยเขา ส่วนผมชันเข่าอยู่กับเตียงพร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองทีละชิ้นต่อหน้าเขา ถึงแม้สายตาของเขาจะมองไปทางอื่น แต่ผมเห็นว่าเขาหน้าฝาดเลือดขึ้นมาเรื่อยๆ

ผมไม่ได้ถอดหมดหรอกครับ เหลือเสื้อผ้าท่อนล่างเอาไว้ ทาบทามตัวลงไปแนบร่างกายบอบบางที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้า ท่าทางเขินอายมันยิ่งทำให้ผมอยากครอบครองเขาไว้คนเดียว ไม่อยากปล่อยไปไหน ไม่อยากให้ห่างจากสายตา

ผมลากมือเข้าไปในเสื้อบางแล้วไล่วนถูไถติ่งไตยอดอกของลู่หาน ร่างบางสะท้านสะดุ้งขดตัวไปตามแรงสัมผัส หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงรวดเร็วเพราะอาการหอบหายใจ ใบหน้าสวยแดงก่ำ ปากบางเผยอช่วยจมูกน้อยรับอากาศเข้าปอด

“........”ผมจับคางมนบังคับให้ลู่หานหันมาสบตา ผมจ้องเข้าไปในตาคู่สวยอย่างหลงไหล มืออีกข้างก็ทำงานสร้างความเขินอายให้เขาต่อไป

ถ้าลู่หานเป็นเทวดาแล้วผมเป็นซาตาน ถ้าหากเราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ในโลกความเป็นจริง ผมจะสร้างสถานที่ๆ เป็นของเราขึ้นมา แม้ว่ามันจะอยู่ในฝัน แม้ว่าที่ๆ นั้นจะห่างไกลสักแค่ไหน ผมจะไป...

ผมกำจัดเสื้อผ้าที่เป็นม่านบังร่างกายบางต่อสายตาผมออกจนหมด ร่างบางขดตัวไปทางหนึ่งตอนที่ผมกำลังจัดการกับกางเกงของตัวเองให้หลุดออก

มือหนาลูบไล้ที่ไหล่แล้วจับให้เขาหันมานอนหงายท่าเดิม ผมไม่ชินกับการเบามือเท่าไหร่ รอยแดงที่ต้นแขนของลู่หานมันเป็นเพราะผมออกแรงมากเกินไปในการทำให้เขาหันมา แต่ผลของการใช้กำลังมันก็ได้ผลทุกครั้ง ผมเรียนรู้ว่าอย่างนี้มาตลอด

จนมาเจอลู่หาน คนแรกที่ผมอยากจะถนุถนอมเอาไว้ แต่ก็หลังจากที่ทำร้ายเขาจนเจ็บเจียนตาย ต่อต้านความรู้สึกลึกๆ ของตัวเอง จนต้องทำให้เขาเจ็บปวด ตอนนั้นหัวใจผมก็เจ็บปวดเหลือเกิน เพียงแต่ไม่ได้ระบายบอกใครก็เท่านั้น

ผมปรนจูบหยอกล้อก้อนเนื้อชื้นในโพรงปากของเขา พร้อมกับลากมือวนเวียนที่หน้าท้องราบ ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อผมลงมือไปที่จุดอ่อนไหวกลางลำตัว

“อือ....เซฮุน”ลู่หานหลับตาแน่นตอนที่ผมปล่อยจูบออก ผิดกับผมที่มองหน้าเขาไม่ได้ละสายตาไปไหนเลยสักนิด ใบหน้าสวยกำลังแสดงออกว่าเขารู้สึกยังไง หน้าแดงเพราะเกร็งเขินไปหมด ในหัวผมกำลังคิดว่าเขาจะอายได้มากกว่านี้ไหมนะ?

“ครับ...ลู่หาน”ผมกดจมูกจมลงไปที่แก้มใส ลากไปมาเวลาถามตอบเขาไป เสียงนุ่มที่ผมใช้ ผมจับจุดได้นานแล้วว่าเขาชอบให้ผมพูดมันมากขนาดไหน แต่ยากหน่อยที่ผมจะพูดมันออกมา ครั้งนี้ถือเป็นกรณีพิเศษก็แล้วกัน

ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่เอียงหน้าหนี เรียวขาบางกำลังขยับยุกยิกไปมา บางครั้งก็เกร็งที่ผมจับแกนกลางลำตัวของเขาแน่นเกินไป ขาสวยก็กระตุกยกขึ้นมาโดนท่อนเนื้อของผม ตอนนี้ผมรู้สึกหน่วงไปหมดจนคิดว่ารอต่อไปไม่ได้แล้ว

ฉุดตัวเองขึ้นจากท่านอนทาบตัวลู่หานแล้วจับเรียวขาบางที่นาบกับพื้นเตียงขึ้นมาเกี่ยวสะโพกของผมไว้ การกระทำรวดเร็วของผมมันทำให้ลู่หานตกใจไม่น้อย มือข้างหนึ่งของผมยังทำงานกอบกุมแกนกายของลู่หาน บีบจับเค้นขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยจังหวะนาบเนิบมันทำให้ร่างบางนิ่วหน้าเป็นช่วงๆ ส่วนมืออีกข้างผมก็รู้งานไม่ปล่อยให้ว่างเฉย ไล่ลูบไล้ต้นขาขาวตั้งแต่หน้าขาไปจนถึงขาอ่อนด้านหลัง

ผมใช้นิ้วกลางแตะตรงช่องทางด้านหลังเบาๆ ก่อนจะออกแรงดันนิ้วเข้าไป ร่างบางกระตุกตัวเฮือกแล้วฉุดตัวขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอน มือน้อยกำลังดันตัวผมตรงเอวเบาๆ ช่องทางของเขาตีบคับเพราะห่างหายจากการใช้งานมานาน ความจริงก็ตั้งแต่ที่ผมข่มขืนเขาครั้งนั้น ลู่หานก็อยู่ในสายตาผมและไม่ได้มีใครมาตลอด ไม่แปลกที่เขาจะเจ็บไม่ต่างจากครั้งแรก

แรงดันที่มือลู่หานจะมากตามแรงที่ผมดุนดันนิ้วมือเข้าไป ถ้าเขาเจ็บผมก็จะรับรู้ได้ ผมต้องถอนนิ้วกลางออกมาก่อนที่มันจะเข้าไปได้สุดทางเพราะความคับแน่นของลู่หาน ถ้าดันทุรังจะเข้าไปให้สุดนิ้ว เขาคงต้องเจ็บมากแน่ๆ แล้วมันต่างอะไรกับที่ผมทำร้ายเขาครั้งนั้น?

ผมเลยตัดสินใจเปลี่ยนใจใช้มือที่กุมแกนกายของร่างบางมาทำงานที่ช่องทางด้านหลังแทน มือชุ่มน้ำเหนียวข้นขุ่นที่ร่างบางปล่อยออกมาคงช่วยบรรเทาความเจ็บเวลาสอดใส่เข้าไปเบิกทางได้พอควร

ผมกดปลายนิ้วเข้าไปได้ง่ายกว่าเก่า ก่อนจะสอดใส่ผ่านผนังนุ่มร้อนด้านในตัวลู่หาน ขยับเข้าออกจากจังหวะเนิบนาบกลายเป็นกระชั้นถี่จนร่างบางอกกระเพื้อมหายใจระรัว

“อ๊ะ อ่ะ ซะเซฮุน อ๊ะ”ทั้งเสียงครางกระเส่า ทั้งใบหน้าแดงก่ำที่เชิดขึ้น ปากเผยอรับอากาศ แค่ปลายนิ้วกลางที่กระแทกกระทั้นอยู่ยังยั่วน่ามองขนาดนี้ ผมแค่จินตนาการเล่นๆ ตอนที่ได้เข้าไปขยับกายในตัวลู่หาน แค่คิดหยาดน้ำรักก็เยิ้มออกมาจากยอดบวมเปล่งกลางลำตัวของผมซะแล้ว

ผมถอนนิ้วกลางออกมาทันที แล้วโน้มตัวลงไปจูบกลีบปากแดงพร้อมกับอ้าขาเรียวให้แยกออกกว้าง แทรกตัวเข้าไปทาบทับแนบชิดจนท่อนเนื้อของผมถูไถกับท่อนเนื้อน้อยของเขา

“อื้มมม”กลีบปากและลิ้นชื้นออกมาหยอกล้อไล่วนแลกหยาดน้ำกันอยู่สักพัก ลู่หานก็ครางออกมาเมื่อผมยกสะโพกและกดให้ท่อนเนื้ออุ่นของผมจ่อที่ปากทางด้านหลังของเขา มือสองข้างกำลังดันไหล่ผมให้ออกห่างเพื่อปล่อยปากออกจากกัน

“....ทนหน่อย”ผมกระซิบบอกเขาข้างหู แล้วจูบซับติ่งหูอย่างหมั่นเขี้ยว จังหวะเดียวกับกดสะโพกลงไปที่ปากทางร้อนนุ่มนิ่มของลู่หาน

แค่ส่วนหัวผมแทบจะคลั่งและอยากกระแทกเข้าไปให้สุดลำ แต่ต้องกลั้นใจข่มอารมณ์เอาไว้ ผมหายใจเข้าออกให้ลึกสุดปอดอย่างห้ามใจ บอกให้ลู่หานทนเมื่อสักครู่ ความจริงเป็นผมเองด้วยที่ต้องทนกับอารมณ์ใคร่ที่พลุกพล่าน

“อ่ะ...เซฮุน จะเจ็บ”ลู่หานร้องออกมาตอนที่ผมค่อยๆ จมท่อนเนื้อลงไปในตัวเขา สายตาอ้อนวอนของลู่หานส่งมาถึงผม ซึ่งผมสบตาเขาแล้วก็พยักหน้ารับช้าๆ ครั้งหนึ่ง หยุดการสอดใส่และคาแกนกายไว้อย่างนั้น

ผมเอื้อมมือลงไปโอบกายบางให้ขึ้นมาตามอ้อมแขน ให้ลู่หานนั่งคร่อมตักตัวผมที่นั่งเป็นหลักอยู่ แน่นอนว่าท่านี้มันจะทำให้ท่อนเนื้อของผมค่อยๆ ทิ่มแทงเข้าไปในกายเขาได้มากขึ้นและลึกขึ้น ร่างบางยืดตัวขึ้นเป็นระยะๆ เมื่อท่อนเนื้อของผมเริ่มแทรกเข้าไปในตัวเขามากเข้า

“นั่งลงไปเลยลู่หาน”ผมกระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหู เห็นลู่หานลอบกลืนน้ำลายหลับตาแน่นแล้วซบลงกับไหล่กว้างของผม คล้ายจะใช้เป็นที่พักแล้วตัวเขาก็ค่อยๆ กดน้ำหนักตัวเองให้นั่งลงกับตักผม

“อ่า....”ผมครางเป็นรางวัลให้เด็กดีที่ทำตามคำบอก ท่อนเนื้อร้อนของผมแข่งกันเต้นตุบๆ กับผนังร้อนนิ่มในตัวลู่หาน ผมนำทางขยับกระดกสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะให้ลู่หานสักพัก ร่างบางก็ขยับเอวตามไปเป็นจังหวะ

“อื้ม ดี...ลู่หาน...แรงๆ”ผมพูดบอกเขาตลอดเวลาไม่ให้ห้องมันเงียบ ถ้าเงียบเมื่อไหร่ก็เหลือแต่เสียงเนื้อกระทบกันระงมไปทั่วห้อง

“อะอะอ่ะ”นอกจากเสียงเนื้อกระทบกันก็เป็นเสียงหวานๆ ของลู่หานเนี่ยแหละครับ ผนังร้อนตอดรัดแกนกายผมจนรู้สึกเจ็บไปหมด น้ำเหนียวหล่อลื่นเชื่อมช่องทางกับแกนกายของผมจนชุ่มแฉะไปหมด ผมเห็นลู่หานหอบหายใจแล้วก็สงสาร

“....ฉันจะทำให้”ผมจับเอวสวยไว้มั่นทั้งสองมือ บีบเค้นไปตรงสะโพกจนเนินเนื้อเกิดรอยแดงเป็นลายนิ้วมือ ก่อนจะจับตัวลู่หานให้นอนหงายลงกับเตียงโดยที่ร่างกายยังเชื่อมกันอยู่

ผมใช้เตียงนอนข้างตัวลู่หานเป็นที่ยึดมือแล้วเริ่มสอดใส่ดึงเข้าออกแกนกายอีกครั้ง จังหวะเนิบนาบได้แค่สองสามครั้งก็เพิ่มเป็นถี่รัวเพราะผมเริ่มจะทนความคับแน่นไม่ไหว เสียงครางของเราระงมไปทั่วห้อง น้ำคาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาเปื้อนต้นขาและหยดเยิ้มลงไปที่เตียงเพราะจังหวะกระแทกหนักหน่วงไม่มีอะไรหยุดอยู่แล้วตอนนี้

ไหล่หนาของผมเป็นรอยเล็บรอยจิกของลู่หานเต็มไปหมดจนผมรู้สึกแสบ แต่ก็ยังน้อยกว่าความหฤหรรษ์ด้านล่าง ผมลดมือข้างหนึ่งมานำมือบางของลู่หานออกจากไหล่ พามาหยุดอยู่ที่แกนกายเปล่งแดงยอดสีสดของเขาเอง จับให้เขาชักขึ้นลงช่วยตัวเองด้วยจังหวะเร็วแรงทันที เมื่อร่างบางรู้งานผมก็วางมือยึดกับเตียงอีกครั้ง

“อ๊า อ่ะ อื้ออ”เสียงหวานครางพร้อมกับน้ำรักที่พวยพุ่งออกมาเปื้อนหน้าท้องของเราทั้งคู่ ผมรีบเร่งจังหวะสอดใส่กระแทกจนได้ไปแตะสวรรค์ฉีดน้ำรักใส่ตัวลู่หานตามไปติดๆ

ผมถอนกายออกไม่ให้ร่างบางอึดอัดแล้วทรุดตัวนอนลงข้างๆ เขา กอบโกยร่างเล็กให้เข้ามานอนใกล้ๆ เกลี่ยปลายผมไม่ให้ปิดใบหน้า เช็ดหยาดเหงื่อ มองหน้าสวยหลับพริ้ม หอบหายใจอยู่เคียงข้าง

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1188426&chapter=13  ฝากกลับไปอ่านต่อและฝากเม้นกำลังใจด้วยนะคะ ><